Adam Prażmowski
Adam Prażmowski, noszący herb Belina (urodzony 25 października 1853 w Siedliska-Kasztel, zmarły 20 sierpnia 1920 w Krakowie), był polskim mikrobiologiem, agronomem oraz działaczem społecznym. Uznawany jest za jednego z pionierów polskiej mikrobiologii.
Życiorys
Prażmowski rozpoczął swoją edukację w Akademii Rolniczej w Dublanach, a następnie kontynuował naukę w Lipsku, gdzie w 1880 roku uzyskał tytuł doktora filozofii po ukończeniu studiów na tamtejszym uniwersytecie. W 1879 roku, podczas studiów, jako pierwszy opisał bakterie fermentacji masłowej i oddzielił je od laseczki siennej. Po powrocie do Dublan podjął pracę w Katedrze Botaniki Wyższej Szkoły Rolniczej, a w latach 1882-1892 pełnił funkcję profesora i kierownika Zakładu Botaniki, Fizjologii Roślin i Uprawy Roli w Krajowej Szkole Rolniczej w Czernihowie, gdzie prowadził badania i dokonał wielu odkryć w dziedzinie mikrobiologii.
W 1884 roku jako pierwszy w Polsce opisał budowę i rozwój laseczki wąglika. Niezależnie od Martinusa Beijerincka, podczas badań nad naroślami brodawkowymi na korzeniach grochu odkrył bakterie brodawkowe, które potrafią wiązać azot z powietrza. W 1892 roku założył Związek Handlowy Kółek Rolniczych w Krakowie, którym kierował jako prezes do 1910 roku. W 1893 roku został członkiem Akademii Umiejętności. Od 1911 roku był profesorem na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w latach 1918-1919 przewodniczył Katedrze Mikrobiologii i Uprawy Roślin.
Adam Prażmowski został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w grobowcu rodzinnym, w kwaterze Fd.
Przypisy
Bibliografia
Maciej Iłowiecki: Dzieje nauki polskiej. Warszawa: Interpress, 1981. ISBN 83-223-1876-6.