Adam Poszwiński

Adam Poszwiński (ur. 17 grudnia 1881 w Warszawie, zm. najprawdopodobniej w lipcu 1942 w Poznaniu) był polskim dziennikarzem oraz politykiem związanym z chadecją. Był członkiem Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy, brał udział w powstaniu wielkopolskim oraz był częścią Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej.

Wczesne lata

Choć urodził się w Warszawie, swoje dzieciństwo spędził we Włocławku. Edukację rozpoczął w szkołach w Poznaniu i Dreźnie, a następnie studiował chemię w Berlinie. Dodatkowo, kształcił się w zakresie ekonomii i nauk politycznych na uniwersytetach w Rostocku i Tybindze. Swoje studia zakończył w 1907 roku.

Działalność dziennikarska i polityczna

Od 1906 roku publikował swoje teksty w takich gazetach jak „Orędownik” oraz „Kurier Poznański”. W 1907 roku objął stanowisko redaktora naczelnego w wydawanej w Poznaniu gazecie „Praca”. Rok później przyjął propozycję szefowania „Dziennikowi Kujawskiemu” w Inowrocławiu, gdzie pracował jako redaktor naczelny do 1917 roku. W tym okresie był także członkiem Towarzystwa Dziennikarzy i Literatów z siedzibą w Poznaniu.

Jako polityk opowiadał się za chrześcijańsko-demokratyczną orientacją. Był członkiem Rady Głównej Ligi Narodowej oraz uczestniczył w zjeździe Ligi, który odbył się w Wiedniu w 1914 roku. Wziął udział w wydarzeniach poprzedzających wybuch powstania wielkopolskiego, reprezentując Kujawy w organach naczelnych organizacji niepodległościowych. W czasie I wojny światowej przewodniczył inowrocławskiemu Kołu Towarzyskiemu. Od 1916 roku był członkiem Tajnego Międzypartyjnego Komitetu Obywatelskiego, a później zasiadał w Komisariacie Naczelnej Rady Ludowej, współpracując z takimi osobami jak Wojciech Korfanty i ks. Stanisław Adamski.

Reprezentując Komisariat, 7 maja 1919 roku dokonał uroczystego otwarcia Uniwersytetu Poznańskiego. W okresie międzywojennym pełnił funkcję podsekretarza stanu w rządzie polskim oraz kierował spółką akcyjną zajmującą się działalnością wydawniczą, która publikowała takie tytuły jak „Głos Pomorski”, „Gazeta Pomorska” oraz „Weichsel Post”. W 1927 roku przeniósł się do Poznania, gdzie pracował jako redaktor w „Świecie Kupieckim”, a później także w „Dzienniku Poznańskim” oraz „Dzienniku Bydgoskim”. W latach 30. napisał kilka wspomnień, w tym „Z walk o Uniwersytet w Poznaniu” oraz „Pamięci księdza Piotra Wawrzyniaka”. Swoją działalność zakończył krótko przed wybuchem II wojny światowej.

Śmierć

Po zajęciu Polski przez Niemców, Poszwiński został aresztowany, jednak szybko uwolniono go. Natychmiast podjął działalność niepodległościową, zostając jednym z członków organizacji „Ojczyzna”, a także kierownikiem Wydziału Gospodarki w biurze Delegatury Rządu.

9 września 1941 roku został ponownie aresztowany przez gestapo i przewieziony do Fortu VII w Poznaniu, gdzie najprawdopodobniej przebywał do czerwca 1942 roku. W tym czasie był wielokrotnie przesłuchiwany i torturowany. Dokładna data jego śmierci nie jest znana, jednak przypuszcza się, że zginął w lipcu 1942 roku, prawdopodobnie razem z innymi członkami delegatury.

Jedna z ulic w Poznaniu, na Jeżycach, nosi imię Adama Poszwińskiego.