Adam Piotr Tarło

Adam Piotr Tarło herbu Topór (zm. przed 9 marca 1719 roku) był wojewodą lubelskim w latach 1706–1719, stolnikiem koronnym w latach 1703–1706, a także starostą w Stężycy w 1695 roku. Pełnił również funkcje starosty błońskiego, starosty janowskiego, starosty lubelskiego, starosty sołotwińskiego i starosty nowińskiego. W 1696 roku był rotmistrzem pospolitego ruszenia ziemi stężyckiej.

Kariera polityczna

Tarło był posłem sejmiku województwa sandomierskiego na sejm konwokacyjny w 1696 roku. Po zerwaniu tego sejmu, 28 września 1696 roku, przystąpił do konfederacji generalnej. W 1697 roku został elektorem Augusta II Mocnego z województwa sandomierskiego oraz, jako deputat, podpisał jego pacta conventa. Był także posłem na sejm pacyfikacyjny w 1699 roku z województwa podolskiego, a ponadto uczestniczył w sejmie w 1701 roku oraz w sejmie z limity w latach 1701-1702 z województwa sandomierskiego. W styczniu 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego i brał udział w Walnej Radzie Warszawskiej w 1710 roku.