Adam Pietruszka

Adam Pietruszka (urodzony 19 lipca 1938 roku w Kutnie) był pułkownikiem Milicji Obywatelskiej, a także funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa. W latach 1981–1984 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Departamentu IV w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a w okresie 1979–1981 był naczelnikiem Wydziału I tego samego departamentu. Po wydarzeniach związanych z zabójstwem księdza Jerzego Popiełuszki w 1984 roku, został zdegradowany i dyscyplinarnie usunięty ze służby. W wyniku procesu toruńskiego otrzymał wyrok 25 lat pozbawienia wolności oraz 10-letnie pozbawienie praw publicznych.

Życiorys

Był synem Wojciecha i Anastazji. Jego ojciec pracował jako robotnik rolny. W 1956 roku rozpoczął pracę w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Szczecinie, gdzie zatrudnił się w parowozowni Szczecin Port Centralny jako technik mechanik pomocnik maszynisty. Od listopada 1958 do października 1960 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową, w trakcie której ukończył szkołę podoficerską w Grudziądzu. Po powrocie do rezerwy ponownie podjął pracę w parowozowni w Szczecinie. W latach 1952–1956 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej, a w latach 1958–1960 należał do Koła Młodzieży Wojskowej. W 1962 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W czasie pracy w Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Szczecinie pełnił funkcje drugiego sekretarza OOP (1966–1970) oraz pierwszego sekretarza OOP (1970–1972).

Od sierpnia 1961 roku był funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa. W 1962 roku rozpoczął naukę w Rocznej Oficerskiej Szkole Operacyjnej SB MSW w Legionowie, którą ukończył w lipcu 1963 z dobrymi rezultatami. W czerwcu 1970 roku zdobył wykształcenie na studium administracyjnym na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie obronił pracę magisterską zatytułowaną „Przymus bezpośredni w egzekucji administracyjnej” oraz zdał egzamin magisterski.

W ramach swoich obowiązków służbowych był delegowany do Włoch (1978), ZSRR (1982 i 1984) oraz NRD (1983). Oskarżono go o nakłanianie swoich podwładnych: kpt. Grzegorza Piotrowskiego, por. Leszka Pękali i por. Waldemara Chmielewskiego do porwania oraz zabójstwa Jerzego Popiełuszki w 1984 roku, a także o pomoc w ich działaniach i utrudnianie ścigania sprawców. Dnia 2 listopada 1984 roku został aresztowany w związku z porwaniem i zamordowaniem ks. Popiełuszki, a 4 listopada tymczasowo aresztowany. Następnego dnia został zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych, a 24 grudnia 1984 roku usunięty ze służby w MO z równoczesną degradacją. Został również wykluczony z PZPR. W wyniku procesu przed Sądem Wojewódzkim w Toruniu został uznany za winnego i skazany na 25 lat pozbawienia wolności i 10 lat pozbawienia praw publicznych. Opuścił więzienie w 1995 roku.

Według włoskiego prokuratora Ferdinando Imposimato, który prowadził dochodzenie w sprawie zamachu na papieża Jana Pawła II, Pietruszka był obecny na placu św. Piotra w chwili dokonania zamachu. Historycy z Instytutu Pamięci Narodowej twierdzą, że był oficerem prowadzącym jedną z najcenniejszych agentur SB wśród duchowieństwa, w tym tajnego współpracownika ks. Michała Czajkowskiego ps. Jankowski.

Awanse

podpułkownik MO – 1979
pułkownik MO – 1982
szeregowy MO – 1984

Życie prywatne

Był żonaty i miał syna Jarosława. W latach 1985–1990 rodzina Adama Pietruszki była przedmiotem inwigilacji przez SB w ramach sprawy operacyjnej „Teresa”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (16 stycznia 1980)
Złoty Krzyż Zasługi (7 lipca 1978)
Srebrny Krzyż Zasługi (3 lipca 1972)
Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (9 września 1982)
Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (25 września 1979)
Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (7 października 1976)
Złota Odznaka „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (18 września 1980)
Srebrna Odznaka „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (1 października 1975)
Brązowa Odznaka „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego” (27 września 1973)
Srebrna Odznaka „W Służbie Narodu” (30 września 1981)
Medal 40-lecia Polski Ludowej (22 lipca 1984)
Odznaka „Gryf Pomorski” (1969)
Odznaka „10 lat w Służbie Narodu” (20 września 1971)