Adam Pieńkowski (ur. 21 grudnia 1892 w Godlewie-Miernikach) – podpułkownik geograf Wojska Polskiego, działacz na rzecz niepodległości, odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Życiorys
Adam Pieńkowski przyszedł na świat 21 grudnia 1892 roku w Godlewie-Miernikach, w ówczesnym powiecie ostrowskim guberni łomżyńskiej, jako syn Napoleona Ludwika oraz Petroneli Ewy z rodziny Jerzykiewiczów. W 1904 roku, po zakończeniu nauki w powszechnej szkole parafialnej, rozpoczął edukację w gimnazjum w Łomży. W 1905 roku, w wyniku strajku szkolnego, opuścił to gimnazjum i przez następne półtora roku kontynuował naukę w trybie prywatnym.
18 lutego 1928 roku został awansowany na stopień majora, z datą starszeństwa na 1 stycznia 1928 oraz 2. lokatą w korpusie oficerów geografów. Na podpułkownika awansował 19 marca 1938 roku, zajmując 1. lokatę w korpusie oficerów geografów.
W latach 1928–1939 pełnił służbę w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie, gdzie pracował jako pełniący obowiązki szefa Wydziału IV Opisowego.
Był mężem Aleksandry z Grażewiczów, z którą doczekał się dwóch synów, obaj byli żołnierzami batalionu „Gustaw” i osiągnęli stopień kaprala podchorążego: Jerzy Feliks, ps. 1536 (1924–1945) oraz Henryk Kazimierz, ps. Kazik (1926–1999). Henryk Kazimierz Pieńkowski spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A dod, rząd 10, miejsce 6). To tam znajduje się również grób (być może symboliczny) Adama i Aleksandry Pieńkowskich.
Publikacje
Prusy Wschodnie. Szkic wojskowo-geograficzny i statystyczny, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1930.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6829 – 10 maja 1922
Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Złoty Krzyż Zasługi – 25 maja 1939 roku „za zasługi w służbie wojskowej”
Medal Niepodległości – 25 stycznia 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
Medal Zwycięstwa
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.