Adam Paweł Stadnicki – biografia
Adam Paweł Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (urodzony około 1690 roku, zmarły 15 września 1757 roku w Dobromilu) był prepozytem przemyskiej kapituły katedralnej.
Był potomkiem Krzysztofa Stadnickiego oraz Marianny (Marii) z Dzianottów de Castellati. Miał rodzeństwo, w skład którego wchodziły: Anna, Marianna, Barbara, Władysław oraz Józef (około 1690–1752) – chorąży bracławski i sanocki, miecznik bracławski oraz podczaszego sanockiego.
W 1719 roku pełnił funkcję prepozyta w Lesku, a następnie (w latach 1719–1720) był plebanem w Iwoniczu i Drągowie. W 1720 roku, posiadając tytuł sekretarza królewskiego, był kanonikiem kolegiaty warszawskiej, jednak wkrótce został mianowany na prepozyta kapituły w Wojniczu. W 1736 roku objął stanowisko kantora kapituły przemyskiej, a od 1745 roku był proboszczem w Dobromilu. W 1756 roku powrócił do Przemyśla, by pełnić funkcję prepozyta tamtejszej kapituły.
Jego miejsce spoczynku znajduje się w katedrze w Przemyślu, a swój majątek zapisał kapitule przemyskiej.
Był znany z długotrwałych procesów z kapitułą wojnicką, które dotyczyły odszkodowań za jego zaniedbania, malwersacje oraz zabór paramentów kościelnych.
Bibliografia
- Bolesław Kumor: Stadnicki Adam Paweł. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 363. ISBN 83-88909-02-9.
- Adam Paweł Stadnicki w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-03].