Adam Olejniczak (ur. 16 marca 1952) to polski prawnik, profesor nauk prawnych oraz ekspert w dziedzinie prawa cywilnego, związany z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a także radca prawny.
Życiorys
Ukończył Wydział Prawa i Administracji UAM w 1973 roku. W latach 1979–1980 kształcił się w zakresie prawa europejskiego na Uniwersytecie w Nancy. Dodatkowo odbył staże naukowe na Uniwersytecie Luksemburskim (1975), w Instytucie Prawa Porównawczego w Paryżu (1986) oraz na Uniwersytecie w Rennes (1993, 1994, 1998).
Specjalizuje się w prawie cywilnym, szczególnie w zakresie prawa zobowiązań. W 1978 roku uzyskał stopień doktora dzięki pracy zatytułowanej „Udzielenie rozwodu w polskim prawie rodzinnym. Analiza przesłanek materialno-prawnych”. Habilitację uzyskał w 1995 roku na podstawie oceny dorobku naukowego oraz rozprawy „Transakcje kompensacyjne w handlu międzynarodowym. Studium cywilnoprawne”. Tytuł profesora nauk prawnych otrzymał w 2015 roku. W latach 1997–2005 pełnił funkcję radcy prawnego.
Pełnił różne funkcje akademickie, zaczynając jako asystent (1973), a następnie adiunkt (1979), profesor nadzwyczajny (1996) i profesor zwyczajny (od 2016). W latach 1996–2002 był prodziekanem Wydziału Prawa i Administracji, a od 2012 roku kieruje Katedrą Prawa Cywilnego, Handlowego i Ubezpieczeniowego. Pracuje także jako profesor w Katedrze Prawa Cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji Uczelni Łazarskiego, gdzie pełni funkcję pełnomocnika rektora ds. mediacji. Wykładał również w warszawskiej Wyższej Szkole Zarządzania i Prawa im. Heleny Chodkowskiej oraz w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Poznaniu. Od 2005 roku jest członkiem Stowarzyszenia Naukowego Prawa Prywatnego.
Był członkiem Komisji Dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Szkolnictwa Wyższego (1996–1999), uczestniczył w komisjach egzaminacyjnych do spraw aplikacji przy Ministrze Sprawiedliwości: aplikacji radcowskiej (2006–2007) oraz aplikacji notarialnej (2008–2016). Brał także udział w zespołach problemowych Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego (2007–2015) oraz w zespole specjalistycznym do oceny czasopism naukowych (2012–2016). Od 2017 roku jest członkiem Kolegium Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej.
Otrzymał nagrody od Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1981) oraz zespołową nagrodę od Ministra Edukacji Narodowej i Sportu (2003). Wyróżniony m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2004) oraz Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2016).
Życie prywatne
Jego dziadek, Emanuel Twórz, był lekarzem oraz doktorem nauk medycznych, a także uczestnikiem powstania wielkopolskiego.
Wybrane publikacje
„Materialnoprawne przesłanki udzielenia rozwodu”, Poznań 1980
„Transakcje kompensacyjne w handlu międzynarodowym: studium cywilnoprawne”, Poznań 1994
„Prawo cywilne – część ogólna: zarys wykładu”, Warszawa 1997
„Zobowiązania: część ogólna”, Warszawa 2006.
„Dodatkowe zastrzeżenia umowne”, w: System Prawa Prywatnego. Prawo zobowiązań – część ogólna, Tom 5, red. K. Osajda, C.H. Beck, Warszawa 2020.
Opublikował również artykuły w czasopismach prawniczych, takich jak „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” oraz „Państwo i Prawo”.