Adam Obrubański

Adam Obrubański (urodzony 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, zmarł 9 kwietnia 1940 w Katyniu) był doktorem praw, piłkarzem (napastnikiem), międzynarodowym sędzią, trenerem, dziennikarzem oraz porucznikiem piechoty Wojska Polskiego, który stał się ofiarą zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Adam Obrubański przyszedł na świat 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, w rodzinie Leona i Wandy. Tytuł doktora praw zdobył na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

Latem 1921 roku pełnił funkcję dowódcy Plutonu Żandarmerii „Kobryń”. W 1922 roku został przeniesiony do rezerwy, pozostając w przydziale do 4 dywizjonu żandarmerii w Łodzi. W latach 1923–1924 służył jako oficer rezerwy 75 pułku piechoty w Królewskiej Hucie.

W 1934 roku, mając stopień porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku i zajmując 464. lokatę w korpusie oficerów pospolitego ruszenia piechoty, był ewidencjonowany przez Powiatową Komendę Uzupełnień Kraków Miasto. Miał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku trafił do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu, gdzie został również pochowany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło pośmiertnie awansował go do stopnia kapitana. Uroczystość ogłoszenia awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Kariera piłkarska

Do krakowskiej Wisły dołączył w 1914 roku z AZS Kraków i reprezentował ten klub do 1924 roku, z przerwami na występy w ŁKS Łódź. W 1923 roku, razem z „Białą Gwiazdą”, zdobył wicemistrzostwo kraju. Po zakończeniu kariery sportowej zaangażował się w działalność klubową w Wiśle. W barwach Łódzkiego Klubu Sportowego grał w latach 1920–1922, pełniąc jednocześnie funkcję pierwszego trenera tej drużyny. Jego największym osiągnięciem było wprowadzenie ŁKS do pierwszego finałowego turnieju o mistrzostwo Polski.

Obrubański był także kapitanem związkowym, de facto selekcjonerem reprezentacji narodowej, pełniąc tę rolę w latach 1922–1924.

W 1924 roku był pierwszym Polakiem, który sędziował mecz międzynarodowy (w Budapeszcie, Węgry-Austria). W latach 1924–1925 figurował na liście sędziów FIFA. Dodatkowo, w 1927 roku sędziował w meczach podczas premierowej edycji ligi polskiej.

Oprócz działalności w sporcie, Adam Obrubański zajmował się również dziennikarstwem, pisząc dla „Ilustrowanego Kuryera Codziennego”. Był także pracownikiem wojskowego kontrwywiadu.

W publikacji pt. Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928 był autorem rozdziału poświęconego sportowi.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
  • Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.

Linki zewnętrzne

Biografia na stronie Wisły Kraków. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].