Adam Obarski, znany również jako Adam, Bolesław, Dzianot (urodzony 15 marca 1905 w Warszawie, zmarł 1 listopada 1973 tamże) był polskim działaczem socjalistycznym i niepodległościowym. Był również więźniem w czasach PRL.
Życiorys
Do 1925 roku uczęszczał do gimnazjum Władysława Giżyńskiego, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. W tym okresie objął stanowisko przewodniczącego warszawskiego środowiska Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Od 1924 roku był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1926 roku rozpoczął pracę jako redaktor w „Robotniku”. W latach 1930–1939 był pracownikiem „Ekspresu Porannego”. Angażował się w działalność młodzieży socjalistycznej, pełniąc m.in. funkcję przewodniczącego OM TUR Warszawa-Podmiejska oraz sekretarza Federacji Socjalistycznych Organizacji Młodzieżowych w Polsce.
We wrześniu 1939 roku pracował w Stołecznym Komitecie Samopomocy Społecznej. Od tego czasu był aktywnym działaczem PPS-WRN, zasiadając w władzach okręgu Warszawa-Podmiejska, a po aresztowaniu Antoniego Purtala objął przewodnictwo w tym okręgu. Był członkiem komendy okręgu Gwardii Ludowej WRN Warszawa-Podmiejska. Od 1944 roku pełnił funkcję zastępcy delegata Okręgowej Delegatury Rządu Warszawa-województwo. W trakcie powstania warszawskiego był redaktorem „Wiadomości Radiowych” oraz „Robotnika”, a po jego zakończeniu wyszedł z ludnością cywilną.
Od 1945 roku był aktywny w konspiracji antykomunistycznej. Przez pewien czas był szefem propagandy Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj Obszaru Warszawskiego. Od września 1946 roku zasiadał jako wiceprzewodniczący Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Demokratycznych Polski Podziemnej (KPODPP) z ramienia Niezależnej Polskiej Partii Socjalistycznej. Został aresztowany 6 grudnia 1946 roku i w grudniu 1947 roku skazany na 15 lat więzienia. W listopadzie 1954 roku został czasowo zwolniony z powodu ciężkiej choroby, a wyrok ostatecznie zawieszono w kwietniu 1957 roku.
Po wyjściu na wolność pracował najpierw fizycznie w Stołecznych Zakładach Graficznych, a później jako redaktor i redaktor techniczny w gazetach branżowych. W latach 1959–1963 był sekretarzem redakcji „Kuriera Polskiego”.
Zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 154-6-27).
Przypisy
Bibliografia
Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1944–1956. Słownik Biograficzny, tom II, Kraków – Warszawa – Wrocław 2004