Adam Adolf Nowotny-Lachowicki-Czechowicz
Adam Adolf Nowotny-Lachowicki-Czechowicz (urodzony 24 grudnia 1865 w Krynicy, zmarł 20 listopada 1936 we Lwowie) był generałem dywizji w Wojsko Polskim.
Życiorys
Przyszedł na świat 24 grudnia 1865 roku w Krynicy, znajdującej się w ówczesnym powiecie nowosądeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie radcy wyższego sądu krajowego oraz radcy dworu.
W jego rodzinie miały miejsce liczne przeprowadzki, między innymi do Muszyny, Wieliczki i Nowego Targu, co było związane z przeniesieniami ojca, który był sędzią. Po zakończeniu nauki, w tym na Wojskowej Akademii Technicznej w Wiedniu, wstąpił do armii austriackiej, gdzie w 1915 roku osiągnął stopień generała majora. Pełnił rolę Generalnego Inspektora Trenów i był wykształcenia artylerzystą. Dowodził m.in. 11 pułkiem haubic we Lwowie. W trakcie I wojny światowej kierował XXXIX Brygadą Artylerii na froncie rosyjskim oraz artylerią 5 Armii na froncie włoskim. W czerwcu 1917 roku objął stanowisko komendanta miasta Lwowa, które opuścił w lipcu 1918 roku.
W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego w randze generała podporucznika i objął funkcję Polskiego Pełnomocnika Wojskowego w Wiedniu. 3 czerwca 1919 roku został zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Lwów”, a 3 marca 1920 roku zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Pomorze”. 1 maja 1920 roku zatwierdzono go w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. 20 maja 1920 roku został zwolniony z pełnionej funkcji i przeniesiony do Stacji Zbornej w Krakowie. W czasie wojny z bolszewikami pełnił również rolę oficera łącznikowego Naczelnego Dowództwa przy 6 Armii oraz dowodził Grupą Operacyjną. Od 10 września 1920 roku do listopada 1921 roku był dowódcą 13 Dywizji Piechoty.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku oraz 4. lokatą w korpusie generałów. Z dniem 1 sierpnia tego samego roku przeszedł w stan nieczynny na rok z prawem do poborów. 31 sierpnia 1923 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru. Mieszkał we Lwowie, gdzie zmarł 20 listopada 1936 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Łyczakowskim.
W ocenie Józefa Piłsudskiego był uznawany za nieprzydatnego do służby w WP z powodu braku rzeczywistych kwalifikacji, określając go jako osobę chorą i niezdolną do użycia, chyba na lokalną komendę.
Rodzina
Adam był synem Bogumiła Fryderyka Nowotnego (1835-1904), radcy wyższego sądu krajowego oraz radcy dworu, i Zofii Nowotny (1839-1924) z domu Loegler. Miał czterech braci: Kazimierza Nowotnego (1863-1924), adwokata, Bogumiła Nowotnego (1871-1960), pierwszego dowódcę polskiej marynarki wojennej, Franciszka Juliusza Nowotnego (1872-1924), lekarza otolaryngologa, Juliana Karola Nowotnego (1876-1953), profesora prawa, oraz siostrę Adolfinę Piela (1868-1968).
Był żonaty z Wandą (Adą) Schlauf. W 1920 roku został adoptowany przez baronessę Sabinę Lachowicką-Czechowicz.
Ordery i odznaczenia
- Order Odrodzenia Polski
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Krzyż Komandorski Orderu Leopolda (Austria)
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Żelaznej (1915, Austria)
- Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (Austria)
- Krzyż Zasługi Wojskowej (Austria)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Albrechta (Saksonia)
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Mieczysław Cieplewicz. Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (37), s. 316-337, 1966. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.