Adam Międzybłocki

Adam Międzybłocki (ur. 4 kwietnia 1885 w Gryszkańcach, zm. 25 sierpnia 1956 w Gdańsku) był polskim malarzem.

Życiorys

W około 1899 roku rozpoczął naukę w Szkoły Rysunku w Wilnie, a następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie od 1908 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych. Jego profesorami byli Teodor Axentowicz, Leon Wyczółkowski oraz Józef Pankiewicz. Ukończył studia w 1913 roku, zdobywając złoty medal za swoje znakomite osiągnięcia. Po wybuchu I wojny światowej wyjechał do Tbilisi, gdzie kontynuował edukację w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Podróżował również do Baku oraz po Armenii. Około 1917 roku osiedlił się w Konstantynopolu, gdzie dalej zgłębiał techniki malarskie. W 1919 roku przeniósł się do Warszawy, a rok później zgłosił się jako ochotnik do walki w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 roku osiedlił się w Wilnie, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku. W latach 1924–1936 był zatrudniony jako rysownik na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, w Zakładzie Anatomii Opisowej pod kierunkiem prof. Michała Reichera. Należał do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków oraz do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, z którymi wystawiał swoje prace. Po II wojnie światowej w ramach przesiedleń osiedlił się w Gdańsku.

Adam Międzybłocki spoczywa na gdańskim cmentarzu Srebrzysko (rejon IX, kwatera IV, rząd 4).

Twórczość

Jego twórczość obejmuje akwarelowe weduty Wilna, Warszawy, Krakowa oraz Gdańska. Malował również portrety, na których technika malarska była inspirowana pracami Teodora Axentowicza.