Adam Michał Prażmowski
Adam Michał Prażmowski herbu Belina (ur. 1764 w Kośminie, zm. 8 lutego 1836 w Warszawie) był biskupem płockim od 1818 roku, wikariuszem kapitulnym diecezji warszawskiej w latach 1804–1807, prepozytem płockiej kapituły katedralnej w latach 1809–1817, naukowcem oraz członkiem Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w roku 1808. W 1830 roku przewodniczył sekcji duchowieństwa rzymskokatolickiego w Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Życiorys
Był synem Franciszka Prażmowskiego h. Belina (1734–1813), kasztelana zakroczymskiego, oraz Anny Boskiej z Bożego i Woli Boskiej h. Jasieńczyk – podkomorzanki czerskiej. Edukację odbył w Seminarium Św. Krzyża w Warszawie. W 1788 roku udał się do Rzymu, gdzie uzyskał doktorat z teologii i filozofii oraz przyjął święcenia kapłańskie.
W 1799 roku został wikariuszem generalnym diecezji warszawskiej, a od 15 listopada 1804 do 10 grudnia 1807 pełnił funkcję wikariusza kapitulnego.
Po powrocie do Polski aktywnie uczestniczył w życiu intelektualnym Warszawy. Działał w Towarzystwie Przyjaciół Nauk, był członkiem Izby Edukacyjnej oraz Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Pełnił również funkcję proboszcza katedry warszawskiej. W 1812 roku przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego.
W 1816 roku został mianowany koadiutorem biskupa płockiego Tomasza Ostaszewskiego, a po jego śmierci 17 marca 1818 roku objął urząd biskupa płockiego. Sakrę biskupią przyjął 7 czerwca 1818 roku z rąk Prymasa Polski Franciszka Skarbek-Malczewskiego. 31 lipca 1818 roku został mianowany senatorem Królestwa Kongresowego.
W 1818 roku przeprowadził reorganizację diecezji płockiej, dzieląc jej obszar na 17 dekanatów oraz 245 parafii. Reformy te spowodowały likwidację wielu prężnie działających jednostek kościelnych, choć kilka lat później dokonano nowej reorganizacji.
Wymusił na umierającym prymasie Franciszku Malczewskim większą liczbę skasowanych klasztorów niż to przewidywała bulla papieska, co doprowadziło do reakcji ze strony papieża.
W 1828 roku był członkiem Sądu Sejmowego, który miał osądzić osoby oskarżone o zdradę stanu.
Aktywnie angażując się w życie publiczne Królestwa Polskiego, mimo pełnienia funkcji biskupa płockiego, na stałe rezydował w Warszawie, a do Płocka tylko dojeżdżał. Był współzałożycielem Towarzystwa Naukowego Płockiego i jego pierwszym prezesem. Należał również do rzeczywistych członków Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk. Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa.
Otrzymał Order Świętego Stanisława I klasy w 1825 roku, a w 1826 roku został odznaczony Orderem Orła Białego.
Zmarł w Warszawie w 1836 roku.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Adam Michał Prażmowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-08-10] (ang.).
Adam Michał Prażmowski w serwisie Polona.pl