Adam Władysław Mazur (urodzony 24 grudnia 1929 we Lwowie, zmarły 27 lipca 2019 we Wrocławiu) był polskim inżynierem chemikiem.
Życiorys
Wychował się w rodzinie inteligenckiej, która osiedliła się w Narolu. Jego ojciec, Władysław, pracował jako urzędnik, a matka, Maria Wanda z d. Mulak, pochodziła z lokalnej rodziny kupieckiej. Naukę rozpoczął w Publicznej Szkole Powszechnej w Narolu-Mieście. W okresie okupacji niemieckiej uczęszczał do polskiej szkoły powszechnej, którą ukończył w 1942 roku po szóstej klasie. W roku szkolnym 1943/44 kontynuował edukację w pierwszej klasie dwuletniej Szkoły Handlowej we Lwowie. Po przeprowadzce rodziny do Rzeszowa w 1944 roku, uczęszczał do ogólnokształcącego gimnazjum, które ukończył w 1947 roku w I. Państwowym Gimnazjum i Liceum im. ks. Stanisława Konarskiego. Pierwszą klasę liceum ukończył w II. Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Sobińskiego w Rzeszowie. W 1948 roku rodzina przeniosła się do Wrocławia, gdzie rok później Adam zdał maturę w I. Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym. Studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej zakończył w 1953 roku, a tytuł magistra inżyniera chemii uzyskał w 1955 roku.
Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę w Zakładach Koksowniczych „Makoszowy”, gdzie do 1958 roku pełnił funkcję mistrza, a następnie kierownika oddziału węglowni. Krótko po tym był starszym technologiem w Zakładach Koksowniczych „Walenty”, a następnie kierownikiem Wytwórni „Wujek” w Katowicach. W latach 1959-1969 pracował jako główny inżynier, a w latach 1969-1973 był dyrektorem naczelnym Zakładu Wytwórczo-Doświadczalnego Koksu Formowanego w Blachowni Śląskiej (obecnie dzielnica Kędzierzyna-Koźla). Następnie w latach 1973-1981 pełnił funkcję dyrektora ds. technicznych w Zakładach Chemicznych „Blachownia” w Kędzierzynie-Koźlu, a od 1982 do 1990 roku był ich dyrektorem naczelnym.
Od 1969 roku był członkiem PZPR, a od 1985 roku zasiadał w Komitecie do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów. Był również członkiem Komitetu Nagród Państwowych w latach 1988-1991. Pełnił funkcję prezesa zarządu głównego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego (SITPChem) przez trzy kadencje w latach 1981-1990. W tym okresie przez jedną kadencję był wiceprezesem Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT oraz wiceprzewodniczącym Rady Głównej NOT. Po przejściu na emeryturę w 1990 roku został wiceprezesem SITPChem. W latach 2006-2010 pełnił funkcję prezesa oddziału tej organizacji we Wrocławiu, a następnie został prezesem honorowym. Otrzymał tytuł Członka Honorowego SITPChem.
Życie prywatne
W 1954 roku ożenił się z Małgorzatą Janiną „Jaśką” z d. Burczyk, siostrą Bogdana Burczyka i kuzynką Włodzimierza Kamińskiego. Mieli dwóch synów: Jacka (ur. 1955) i Macieja Krzysztofa (ur. 1958).
Zmarł 27 lipca 2019 roku we Wrocławiu; został pochowany w głównej alei Cmentarza Świętej Rodziny we Wrocławiu.
Odznaczenia i wyróżnienia państwowe
- 1961 – Srebrny Krzyż Zasługi
- 1969 – Złoty Krzyż Zasługi
- 1978 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1984 – Odznaka Nagrody Państwowej II stopnia
- 1987 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- 1987 – Odznaka honorowa „Za zasługi dla oświaty” (nr 779)
- 2005 – Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie wraz z żoną Małgorzatą (nr 15-2005-107)
- 2013 – Złota Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego
Nagrody i odznaczenia polskich stowarzyszeń i organizacji
- 1987 – medal NOT im. Bolesława Rumińskiego
- 1994 – medal SITPChem im. Wojciecha Świętosławskiego
- 2010 – Diamentowa Odznaka Honorowa NOT (nr 63)
- 2016 – tytuł „Zasłużony Senior NOT”
Przypisy