Adam Jakub Masztalerz (ur. 25 lipca 1925 we Lwowie, zm. 3 grudnia 2004 we Wrocławiu) był polskim lekarzem dentystą oraz ortodontą, a także nauczycielem akademickim.
Życiorys
W 1941 roku, po zajęciu Lwowa przez wojska III Rzeszy, rozpoczął pracę jako sprzedawca w domu towarowym „Kaufhaus des Ostend”, a później jako robotnik fizyczny w obozie „Baudienstu”. W lipcu 1944 roku, jako żołnierz Armii Krajowej, uczestniczył w akcji wyzwolenia Lwowa – „Burza”. Jesienią 1944 roku został wcielony do Wojska Polskiego i jako żołnierz II Armii walczył na ziemi łużyckiej. W grudniu 1946 roku osiedlił się w Bytomiu z rodzicami, a w 1947 roku przeprowadził się do Wrocławia, gdzie ukończył szkołę średnią. W 1952 roku zdobył dyplom na studiach lekarsko-dentystycznych w Akademii Medycznej we Wrocławiu. Już w trakcie studiów pracował w Państwowym Liceum Techniki Dentystycznej we Wrocławiu oraz jako wolontariusz w Katedrze Protetyki Akademii Medycznej, a od 1950 roku był zatrudniony jako zastępca asystenta w tej katedrze. Po ukończeniu studiów nakazem pracy trafił do Gryfowa Śląskiego, gdzie do 1955 roku pracował w przychodni rejonowej oraz jako społeczny inspektor stomatologii dla powiatu lwóweckiego. W 1956 roku podjął pracę jako asystent w Zakładzie Ortodoncji Katedry Protetyki Akademii Medycznej we Wrocławiu, a w 1963 roku objął kierownictwo zakładu, a w 1965 roku – kierownictwo katedry, które sprawował aż do 1995 roku.
Stopień doktora dentystyki uzyskał 7 czerwca 1961 roku na podstawie pracy „Zmienność stłoczeń zębów u człowieka”. W 1963 roku został mianowany docentem, a 4 stycznia 1973 roku Przewodniczący Rady Państwa nadał mu tytuł profesora nadzwyczajnego nauk medycznych. W 1980 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W Akademii Medycznej we Wrocławiu pełnił różne funkcje, w tym zastępcy dyrektora Instytutu Stomatologii, kierownika Oddziału Stomatologicznego od 1975 roku, prodziekana Wydziału Lekarskiego oraz prorektora ds. nauki w latach 1984–1987.
Prowadził badania dotyczące ewolucyjnych zmian narządu żucia oraz ich wpływu na powstawanie stłoczeń zębów, norm morfologicznych u dzieci i młodzieży. Opracował wskaźnik nosowo-szczękowy oraz pierwszą polską mapę częstości wad zgryzowych. Jest autorem 16 monografii, 268 publikacji, promotorem 16 prac doktorskich oraz opiekunem jednej habilitacji.
Zmarł w 2004 roku i został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
- Medal „Za udział w walkach o Berlin”
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaka Armii Krajowej za udział w akcji „Burza”
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Brązowy i dwukrotnie Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Złota odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
- Srebrna i złota Odznaka „Zasłużony Działacz LOK”
- Odznaka Grunwaldzka
- Tytuły „Zasłużony dla Dolnego Śląska”, „Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia”
- Tytuł „Zasłużonego Nauczyciela”
Przypisy