Adam Marian Bratro

Adam Marian Bratro (ur. ?, zm. 31 marca 1943) był polskim inżynierem, a także działaczem społecznym i niepodległościowym.

Życiorys

Adam Marian Bratro wychowywał się w Zakładzie Sierot i Ubogich w Drohowyżu. Ukończył studia i uzyskał tytuł inżyniera. Zatrudnił się w fabryce maszyn i wagonów w Sanoku, gdzie według różnych źródeł zajmował różne stanowiska, takie jak: werkmistrz, kierownik budowy wagonów, kierownik fabryki. W latach 20. II Rzeczypospolitej pełnił funkcję naczelnika fabryki, a w 1928 roku był naczelnikiem warsztatów. Uważany był za najstarszego pracownika sanockiej fabryki.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Na przełomie XX wieku należał do gniazda w Nowym Sączu, a później został aktywistą sanockiego gniazda tego towarzystwa (1906, 1912, 1920, 1921, 1922, 1924). Pełnił różne funkcje, w tym członka wydziału (od 1909), II zastępcy przewodniczącego (1919), gospodarza, wiceprezesa, oraz delegata do Związku Okręgu, a także na Zjazd Prezesów Gniazd Sokolich Dzielnicy Małopolskiej, który odbył się 7 maja 1922. Był także aktywistą Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń Urzędników Prywatnych w Sanoku. W latach 1904 i 1907 był wybierany do wydziału Czytelni Chrześcijańskiej „Ogniwo” w Sanoku. W 1906 roku dołączył do wydziału Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej w Sanoku. Przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku został wybrany na przysięgłego zastępcę w 1910 roku, a przysięgłym głównym w 1913 roku. W latach 1910 i 1912 był wybierany na zastępcę członka wydziału Bursy Jubileuszowej im. Cesarza Franciszka Józefa. W maju 1913 roku objął stanowisko skarbnika zarządu Powiatowego Towarzystwa Kółek Rolniczych w Sanoku.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 roku przebywał z rodziną (łącznie pięć osób) w Wiedniu. W trakcie wojny, po powstaniu Naczelnego Komitetu Narodowego, stał się członkiem Powiatowego Komitetu Narodowego (PKN) w Sanoku, gdzie objął stanowisko kierownika sekcji mundurowej. Później został delegatem Departamentu Wojskowego NKN (okręg lwowski) na powiat sanocki. Jego żona również aktywnie działała w PKN, a oboje założyli Ligę Kobiet w pobliskich miejscowościach Zagórze i Poraż. Adam Marian Bratro organizował werbunek żołnierzy do Legionów Polskich oraz później do Polskiego Korpusu Posiłkowego; utrzymywał korespondencję (przez pośrednika inż. Romualda Kerna) z DW NKN do końca 1917 roku, kiedy to PKN w Sanoku został rozwiązany.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Adam stał się członkiem koła powiatowego Związku Urzędników i Urzędniczek Prywatnych w Sanoku, które zostało zawiązane 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku uczestniczył w komitecie organizacyjnym Katolickiego Związku Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku, wspierając to stowarzyszenie.

Jego żoną była Emilia z domu Heidler. Mieli czterech synów: Jana (1895-1951, legionista, pułkownik Wojska Polskiego), Tadeusza Artura (ur. 1896 w Nowym Sączu, legionista poległy w bitwie pod Kuklami 13 lipca 1916), Adama Antoniego (1900-1920, poległego w wojnie polsko-bolszewickiej 11 sierpnia 1920 pod Pułtuskiem) oraz dwóch synów, którzy zmarli w dzieciństwie: Aleksandra Franciszka (1899-1901) i Kazimierza (1902-1903).

Zmarł 31 marca 1943 roku. Jego ciało spoczęło na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXXV, rząd 45, miejsce 6). Jego żona, Emilia Bratro, zmarła nieco ponad rok później, 19 maja 1944 roku, i również została pochowana w tym samym miejscu.