Adam Majewski
Adam Majewski (ur. 24 maja 1907 w Lublinie, zm. 24 maja 1979 w Toruniu) był kapitanem lekarzem w Polskich Siłach Zbrojnych, chirurgiem oraz pisarzem.
Życiorys
Był synem Adama, chirurga oraz działacza społecznego i politycznego związanego z Narodową Demokracją, oraz Elżbiety z domu Jandzyk. Rodzina osiedliła się w regionie lubelskim, w miejscowości Świdnik, w Adampolu, uzdrowiskowej wsi nieopodal Lublina. Nazwa tej miejscowości, a dziś także dzielnicy miasta, wywodzi się od imienia jego przodka, również noszącego imię Adam Majewski.
Ukończył Gimnazjum i Liceum Stefana Batorego w Lublinie w 1926 roku. Początkowo studiował w Wyższej Szkole Handlowej (obecnie Szkoła Główna Handlowa) w Warszawie w latach 1927-1930, a następnie na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Dyplom lekarza otrzymał w 1936 roku, a tytuł doktora medycyny uzyskał dwa lata później. Przed wybuchem II wojny światowej pracował w klinice chirurgicznej we Lwowie, a potem w Warszawie. Opublikował sześć prac naukowych dotyczących chirurgii i torakochirurgii.
Był członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej Maltania w Warszawie.
II wojna światowa
W 1939 roku uczestniczył w kampanii wrześniowej. Następnie został internowany na Węgrzech, skąd w lutym 1940 roku uciekł i dołączył do Polskich Sił Zbrojnych we Francji, a później w Wielkiej Brytanii. Wziął udział w działaniach wojennych Polskich Sił Zbrojnych we Francji, na Środkowym i Bliskim Wschodzie oraz we Włoszech. Podczas kampanii włoskiej pełnił funkcję lekarza w 3 batalionie Strzelców Karpackich. Został ranny w bitwie o Monte Cassino i relacjonował: „Okazało się, że mam pękniętą łękotkę. Poza tym byłem przeziębiony, potłuczony i w najwyższym stopniu wyczerpany”. W kwietniu 1945 roku, po bitwie o Bolonię, został mianowany komendantem polowej czołówki chirurgicznej nr 350.
Okres powojenny
Po powrocie do Polski w 1947 roku pracował jako lekarz w Toruń i Lublinie. Był autorem licznych prac naukowych w dziedzinie chirurgii i torakochirurgii oraz wielu książek o tematyce wojennej. Jego pierwsza książka, „Wojna, Ludzie i Medycyna”, ukazała się w 1960 roku. W 1972 roku został członkiem ZAiKS, a w 1976 roku przyjęto go do Związku Literatów Polskich.
Pochowany jest na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 36-1-28/29).
Dorobek pisarski
- Wojna, ludzie i medycyna, 1960, Wyd. Lubelskie
- Zaczęło się w Tobruku. Opowieść o Adolfie Bocheńskim, 1974, Wyd. Lubelskie
- Wojenne opowieści porucznika Szemraja, 1975, Wyd. Lubelskie
- Lekarz też człowiek, 1979, Wyd. Lubelskie
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Defence Medal
- War Medal 1939–1945
- Gwiazda Włoch (Italy Star)
Zobacz też
Polska służba zdrowia w bitwie o Monte Cassino
Przypisy
Bibliografia
- Adam Majewski, Wojna, ludzie i medycyna, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1972, wyd. IV.
- Jan Bełkot, Majewski Adam, w: Toruński słownik biograficzny, tom 2 (pod redakcją Krzysztofa Mikulskiego), Toruń 2000, s. 166–167.