Adam Piotr Mackus
Adam Piotr Mackus, znany również jako „Prosty” i „Dżajran” (urodzony 19 listopada?/2 grudnia 1902 w Tyflisie, zmarł 24 listopada 1991 w Scunthorpe Humberside) był majorem broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych oraz kawalerem Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Był synem Jerzego i Marii Nawrockiej. Ukończył Oficerską Szkołę dla Podoficerów w Bydgoszczy. 27 lipca 1926 roku został mianowany przez Prezydenta RP podporucznikiem, z datą starszeństwa od 15 sierpnia 1926 i 61. miejscem w korpusie oficerów kawalerii. Minister spraw wojskowych przydzielił go do 7 pułku ułanów lubelskich w Mińsku Mazowieckim. W 1930 roku ukończył sześciomiesięczny kurs unitarny broni pancernych dla młodszych oficerów w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie (Szkoła Czołgów i Samochodów). W marcu 1931 roku został przeniesiony do 1 dywizjonu samochodów pancernych w Brześciu nad Bugiem. Od 1 września tego samego roku służył w 4 dywizjonie pancernego w tym samym garnizonie. W czerwcu 1934 roku, w wyniku reorganizacji, został przeniesiony do 4 batalionu czołgów i samochodów pancernych w Brześciu n. Bugiem. W grudniu tego roku ogłoszono jego przydział do wydzielonej kompanii czołgów TK w Wilnie. Na stopień kapitana awansował 19 marca 1938 roku z 14. lokatą w korpusie oficerów broni pancernych. W marcu 1939 roku pełnił funkcję oficera technicznego w 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie, gdzie brał udział w kampanii wrześniowej.
Po wojnie znalazł się w Anglii. Od 1942 roku uczestniczył w szkoleniach w Fort William, a później w Audley End w ośrodku dla cichociemnych. W 1944 roku objął stanowisko szefa kursów taktyki dywersji. 22 listopada 1944 roku zlecono mu misję spotkania w Polsce z generałem Leopoldem Okulickim – nowym dowódcą Armii Krajowej, aby ustalić zasady antysowieckiej konspiracji. Spotkanie miało miejsce w Krakowie. W wyniku zdrady, 23 sierpnia 1945 roku, został aresztowany w Krakowie przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Dzięki akcji z Londynu, po procesie, 10 stycznia 1946 roku odzyskał wolność. Do końca swojego życia mieszkał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 24 listopada 1991 roku w Scunthorpe Humberside.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 13642
- Krzyż Walecznych
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
