Adam Andrzej Maciąg
Adam Andrzej Maciąg (urodzony 25 listopada 1879 w Krakowie, zmarły wiosną 1940 w Charkowie) był pułkownikiem lekarzem Wojska Polskiego, doktorem medycyny oraz ofiarą zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 25 listopada 1879 roku w Krakowie jako syn Jakuba i Marianny z Karolusów. W latach 1891–1898 uczęszczał do c.k. Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, gdzie uzyskał maturę z odznaczeniem. Następnie, w latach 1898–1904 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, a 26 marca 1904 roku uzyskał dyplom lekarski. W latach 1905−1909 był związany z katedrą fizjologii i farmakologii UJ. Podczas I wojny światowej służył w cesarskiej i królewskiej Armii jako lekarz oficer, pracując w szpitalach w Krakowie, Tarnowie i Wadowicach.
14 kwietnia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana lekarza. Służył w Szpitalu Zapasowym Nr 8 w Krakowie. 24 czerwca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej, z datą 1 kwietnia 1920 roku.
W 1921 roku pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym w Krakowie, którego macierzystą jednostką była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 6. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 oraz 69. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych. Pracował następnie w 5 Szpitalu Okręgowym w Krakowie, pozostając oficerem nadetatowym 5 Batalionu Sanitarnego. Później kontynuował służbę w 5 Szpitalu Okręgowym, pełniąc rolę szefa oddziału wewnętrznego oraz kierownika naukowego. W 1927 roku aktywnie uczestniczył w organizacji IV Międzynarodowego Kongresu Medycyny i Farmacji, który odbył się w Polsce. 1 stycznia 1928 roku awansował na pułkownika z datą starszeństwa 1 stycznia 1928 oraz 5. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych. W czerwcu 1930 roku został przeniesiony z funkcji starszego ordynatora na stanowisko komendanta szpitala, a 16 listopada 1931 roku na kierownika oddziału wewnętrznego. 30 czerwca 1934 roku przeszedł w stan spoczynku, a w tym samym roku rozpoczął prywatną praktykę lekarską.
We wrześniu 1939 roku zgłosił się do 5 Szpitala Okręgowego w Krakowie. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach trafił do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, a jego ciało potajemnie pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku znajduje się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Jest wpisany na Listę Starobielską NKWD pod pozycją 2117.
W 1909 roku ożenił się z Małgorzatą z Ładów (1881–1969), artystką malarką, z którą miał syna Adama (1918–1940), studenta medycyny i ogniomistrza podchorążego rezerwy, zmobilizowanego do 5 dywizjonu artylerii konnej. Wiosną 1940 roku, podobnie jak jego ojciec, został zamordowany w Charkowie.
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 roku, Adam Maciąg został pośmiertnie awansowany do stopnia generała brygady. Uroczystość ogłoszenia awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
Bibliografia
- Adam Maciąg. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.800 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-03].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.