Adam Lewko

Adam Lewko

Adam Lewko (ur. 25 sierpnia 1922 w Rawie Ruskiej, zm. w Warszawie) – pułkownik Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, długoletni oficer wywiadu wojskowego PRL.

Życiorys

Był synem Michała i Rozalii. Swoją służbę w ludowym Wojsku Polskim rozpoczął 28 maja 1943 roku. W latach 1948–1951 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP im. gen. Karola Świerczewskiego. W okresie 1953–1954 pełnił funkcję kierownika Wydziału II Wywiadowczego Marynarki Wojennej PRL w stopniu podpułkownika. Od 1956 roku pracował w Zarządzie II Sztabu Generalnego WP (wywiad wojskowy). W latach 1956–1959 był szefem Wydziału w Oddziale III. Od marca 1959 do maja 1964 pełnił rolę attaché wojskowego, morskiego i lotniczego przy Ambasadzie PRL w Bukareszcie. Po powrocie do centrali objął stanowisko szefa Oddziału Ogólno-Organizacyjnego (1964–1966) oraz Organizacyjno-Szkoleniowego (1966–1967) w Zarządzie II Sztabu Generalnego WP. Od maja 1967 do sierpnia 1970 był attaché wojskowym przy Ambasadzie PRL w Paryżu. Następnie kierował Oddziałem II (organizacyjno-szkoleniowym) Zarządu II w latach 1970–1975. Od 1975 roku pracował jako oficer w grupie dyspozycyjnej Zarządu II. W stan spoczynku przeszedł 28 maja 1983 roku, kończąc 40-letnią zawodową służbę wojskową.

Był członkiem PPR oraz PZPR.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej
  • Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
  • Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
  • Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
  • Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju
  • Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju
  • Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju
  • inne odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online].

Zygmunt Broniarek: Walka o Pałac Elizejski 1974. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974. Brak numerów stron w książce.

Przeczytaj u przyjaciół: