Adam Lepa

Adam Antoni Lepa

Adam Antoni Lepa (ur. 17 marca 1939 w Łodzi, zm. 27 kwietnia 2022 tamże) był polskim duchownym rzymskokatolickim, doktorem nauk teologicznych, medioznawcą oraz rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi w okresie 1988–1993. Pełnił funkcję biskupa pomocniczego łódzkiego od 1988 do 2014 roku, a od 2014 roku był biskupem pomocniczym seniorem archidiecezji łódzkiej.

Życiorys

Urodził się 17 marca 1939 roku w Łodzi. W latach 1952–1956 uczęszczał do Niższego Seminarium Duchownego w Łodzi, a następnie w latach 1956–1961 studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi. Otrzymał święcenia w różnych stopniach przez biskupa pomocniczego łódzkiego, Jana Fondalińskiego, a jego święcenia subdiakonatu udzielił biskup diecezjalny łódzki, Michał Klepacz. Na diakona wyświęcił go biskup Jan Kulik, który 18 marca 1962 roku w kościele Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi udzielił mu także święceń prezbiteratu. W latach 1962–1965 studiował katechetykę na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł magistra. Następnie, w latach 1966–1974, odbył studia specjalistyczne z zakresu pedagogiki w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, zakończone doktoratem na podstawie dysertacji dotyczącej wychowania w środowisku rodziny wielkomiejskiej.

W latach 1962–1964 pracował jako wikariusz w parafii św. Wojciecha w Dobroniu, a następnie w latach 1964–1978 w parafii Przemienienia Pańskiego w Łodzi. W latach 1978–1982 był proboszczem parafii bł. Urszuli Ledóchowskiej, a od 1982 do 1988 parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, również w Łodzi. W latach 1966–1981 pełnił rolę duszpasterza akademickiego, od 1978 jako diecezjalny duszpasterz akademicki, a w latach 1978–1982 był diecezjalnym duszpasterzem nauczycieli i wychowawców.

W 1965 roku objął przewodnictwo Diecezjalnej Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, a w 1978 roku przewodniczył Wydziałowi Duszpasterstwa w Kurii Biskupiej. Był członkiem rady kapłańskiej (w roli sekretarza) oraz kolegium konsultorów. Przewodniczył Komitetowi Diecezjalnemu II Krajowego Kongresu Eucharystycznego oraz komitetowi organizacyjnemu łódzkiego etapu wizyty papieża Jana Pawła II w Polsce w 1987 roku. W 1986 roku otrzymał tytuł kapelana honorowego Jego Świątobliwości, a w 1987 roku został kanonikiem gremialnym łódzkiej kapituły katedralnej.

W 1975 roku rozpoczął wykłady z pedagogiki mass mediów w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi, a w 1978 roku także z psychologii. W 1988 roku został wykładowcą psychologii w Punkcie Konsultacyjnym Akademii Teologii Katolickiej w Łodzi, a w 1994 roku wykładowcą pedagogiki mass mediów w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W latach 1988–1993 pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi, będąc jednocześnie członkiem kolegium rektorów uczelni w Łodzi. Był także założycielem czasopisma „Łódzkie Studia Teologiczne”, w którym w latach 1991–1993 pełnił funkcję redaktora naczelnego. Jest autorem 12 książek oraz wielu publikacji naukowych dotyczących współczesnych mass mediów.

4 grudnia 1987 roku został prekonizowany na biskupa pomocniczego diecezji łódzkiej z tytularną stolicą Regiana. Święcenia biskupie przyjął 2 stycznia 1988 roku w katedrze św. Stanisława Kostki w Łodzi, gdzie głównym konsekratorem był kardynał Józef Glemp, prymas Polski. Współkonsekratorami byli biskupi łódzcy: Władysław Ziółek, Józef Rozwadowski, Jan Kulik oraz Bohdan Bejze. Przyjął zawołanie biskupie „In caritate et patientia” (W miłości i cierpliwości). W 1987 roku został mianowany wikariuszem generalnym diecezji. Po nominacji biskupiej pozostał przewodniczącym Wydziału Duszpasterstwa Kurii Biskupiej, pełniąc tę funkcję do 2012 roku z przerwą w latach 1990–1993. Był również członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów. W 1995 roku został archidiakonem łódzkiej kapituły archikatedralnej. Papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa pomocniczego archidiecezji łódzkiej 27 maja 2014 roku.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski był w latach 1989–1994 przewodniczącym Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu, a w latach 2012–2014 członkiem Rady Stałej. Pełnił również funkcję przewodniczącego Zespołu Programowego ds. Telewizyjnych Transmisji Mszy Świętej oraz członka Rady ds. Środków Społecznego Przekazu. Był wiceprzewodniczącym Rady Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej oraz w latach 1991–1999 zasiadał w Komisji Głównej II Polskiego Synodu Plenarnego. W latach 1989–1994 był członkiem Europejskiego Komitetu Biskupów ds. Mediów Masowych (CEEM) i w 1999 roku reprezentował polskich biskupów na Synodzie Biskupów dla Europy.

W 2000 roku był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego łódzkiego, Ireneusza Pękalskiego.

Zmarł 27 kwietnia 2022 roku w Łodzi. 7 maja 2022 roku został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu św. Wojciecha w Łodzi.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2009 roku przyznano mu tytuł honorowego obywatela gminy Dobroń.

Otrzymał Medal o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka, Medal Pro Memoria, Medal Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz Medal im. Profesora Janusza Groszkowskiego. Został uhonorowany Nagrodą „Sursum Corda”, Nagrodą im. Jana Pawła II oraz Nagrodą im. Juliana Kulentego.

Przyznano mu honorowe członkostwo zakonu bonifratrów, a także Katolickiego Stowarzyszenia Filmowego i Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.