Adam Landman
Adam Landman (25 czerwca 1902 – 1 marca 1969, Warszawa) był polskim filozofem, tłumaczem oraz ekspertem w zakresie klasycznej filozofii niemieckiego idealizmu, znanym z tłumaczenia m.in. dzieł G.W.F. Hegla. Przed rokiem 1939 był osadzony w obozie w Berezie Kartuskiej. Po zakończeniu II wojny światowej został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D 6 rz. 5 m. 20).
Tłumaczenia
- Ludwig Feuerbach, O istocie chrześcijaństwa (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1959);
- Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Fenomenologia ducha (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1963);
- Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Nauka logiki (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1967);
- Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Wykłady o estetyce (wspólnie z Januszem Grabowskim; PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1964);
- Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Wykłady z filozofii dziejów (wspólnie z Januszem Grabowskim; PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1958);
- Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Zasady filozofii prawa (PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1969);
- Immanuel Kant, Co to jest Oświecenie? (w: Tadeusz Kroński, Kant, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1966, oraz w: Immanuel Kant, Przypuszczalny początek ludzkiej historii i inne pisma historiozoficzne, Wydawnictwo Comer, Toruń 1995);
- Immanuel Kant, Krytyka władzy sądzenia (przegląd przekładu; tłum. Jerzy Gałecki; PWN, Biblioteka Klasyków Filozofii, Warszawa 1964).