Adam Łabęcki (urodzony 1 kwietnia 1730 roku w Wielkopolsce, zmarły w 1818 roku w Warszawie) był polskim jezuitą, tłumaczem oraz poetą.
Życiorys
W dniu 16 sierpnia 1754 roku, Łabęcki wstąpił do zakonu jezuitów w Krakowie. Po odbyciu dwuletniego nowicjatu, przeniósł się do Piotrkowa, gdzie w latach 1754–1756 pełnił funkcję furtiana oraz infirmarza. Po zostaniu klerykiem, uczył łaciny. Przez siedem lat głosił Słowo Boże w Poznaniu, a następnie został mianowany ministrem i prokuratorem kolegium w Grudziądzu w 1773 roku.
Wśród jego dzieł znajduje się publikacja pt. „O powrocie Jezuitów i o powszechnym nauczaniu przez nich młodzieży” (Warszawa, 1805), która zawiera historię zakonu jezuitów oraz materiały dotyczące szkoły w Połocku.
Inne jego prace to oda „Walka kanarków ze szczygłami” oraz „Życie papieży od Św. Piotra do Piusa VII” (Warszawa, 1800).
Bibliografia
- „Polski Słownik Biograficzny” (wydanie 1973, tom 18, s. 170)
- „Encyklopedia powszechna Orgelbranda” (1898-1904, tom 9, s. 454)
Linki zewnętrzne
Dzieła Adama Łabęckiego w bibliotece Polona