Adam Kuryłło
Adam Kuryłło (urodzony 20 maja 1889 w Potoczku, zmarły 7 stycznia 1980 we Lwowie) był polskim inżynierem budownictwa oraz profesorem na Politechnice Lwowskiej.
W 1907 roku ukończył Szkołę Realną w Krakowie, a w latach 1907-1912 studiował na Wydziale Inżynieryjnym Politechniki Lwowskiej. W 1917 roku uzyskał tytuł doktora, a w 1922 habilitował się w zakresie budownictwa żelazobetonowego. Od 1923 roku pełnił funkcję profesora nadzwyczajnego w dziedzinie statyki budowli oraz budownictwa żelazobetonowego na Wydziale Architektury PLw, a od 1929 roku był profesorem zwyczajnym. Wśród jego osiągnięć znajduje się m.in. żelazobetonowy strop nad Salą Senatorską na Wawelu, zdobiony wawelskimi głowami. Kuryłło był również uczniem Maksymiliana Thulliego.
Przez całe swoje życie zawodowe był wykładowcą na swojej macierzystej uczelni, nawet w późnej starości, pozostając aktywnym mimo zmian przynależności państwowej Lwowa oraz statusu Politechniki Lwowskiej. Po wojnie prowadził wykłady także w języku polskim, ponieważ większość jego studentów stanowili Polacy. Do 1974 roku kierował katedrą budownictwa. Wśród jego studentów znajdowało się wielu znanych inżynierów oraz profesorów, takich jak: Bronisław Kopyciński, Fedir Kłymenko, Bohdan Hnideć oraz Wiktor Kwasza.
W trakcie wojny odmówił wpisania na volkslistę, co skutkowało przymusowym wykwaterowaniem z jego mieszkania. Przed wybuchem wojny sowiecko-niemieckiej, jako Polak, nie otrzymywał normalnego wynagrodzenia, co zmusiło go do sprzedaży rodzinnych pamiątek i innych cennych rzeczy. Jego rodzina doświadczyła także dokwaterowania żołnierzy sowieckich, a później niemieckich. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał we Lwowie, gdzie został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.
Przypisy
Bibliografia
Marek Kozubel, Kuryłło, Adam, [w:] Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991 (red. nauk. Adam Hlebowicz), Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2021, s. 368-371