Adam Serafin Kubisztal (urodzony 14 listopada 1879 we Lwowie, zmarł po 1 stycznia 1939) – podpułkownik żandarmerii Wojska Polskiego oraz prawnik.
Życiorys
Urodził się 14 listopada 1879 roku we Lwowie. Był oficerem rezerwy cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. W dniu 1 stycznia 1905 roku otrzymał stopień kadeta–zastępcy oficera, a 1 stycznia 1910 roku awansował na podporucznika. Stopień porucznika uzyskał 1 maja 1915 roku. Od 1905 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Obrony Krajowej Kołomyja Nr 36.
We wrześniu 1919 roku pełnił funkcję szefa sądu polowego 4 Dywizji Piechoty. 6 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu majora z datą 1 kwietnia 1920 roku w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. W tym czasie był szefem Sądu Wojskowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego.
26 listopada 1920 roku przyjęto go do Żandarmerii Wojskowej, a 16 grudnia tego samego roku został mianowany zastępcą dowódcy Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr I w Warszawie. 27 lutego 1921 roku przeniesiono go z Sądu Wojskowego Naczelnego Dowództwa do 1 Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej na stanowisko zastępcy dowódcy, co wiązało się z przeniesieniem z Korpusu Sądowego do etatu oficerów żandarmerii. 16 czerwca 1921 roku objął dowództwo Dywizjonu Żandarmerii Wojskowej Nr II w Lublinie, a 16 października tego samego roku przeniesiono go do Wydziału 2 Żandarmerii Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1919 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a jego oddziałem macierzystym był 2 Dywizjon Żandarmerii. W 1923 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Wydziału 2 Żandarmerii, pozostając oficerem nadetatowym 2 dżand. 10 kwietnia 1924 roku został „odkomenderowany” do Wojskowego Więzienia Śledczego Nr I w Warszawie na stanowisko komendanta na okres trzech miesięcy. 20 sierpnia 1924 roku przydzielono go do 2 dżand „z pozostawieniem na odkomenderowaniu” na stanowisku komendanta WWŚl. Nr I do 1 listopada 1924 roku. 1 października 1924 roku znów został przydzielony do Wojskowego Więzienia Śledczego Nr I w Warszawie jako komendant. 15 lipca 1926 roku zwolniono go z tego stanowiska, a on został oddany do dyspozycji szefa Wydziału Żandarmerii MSWojsk. 28 lutego 1927 roku przeniesiono go do rezerwy. W 1934 roku jako podpułkownik pospolitego ruszenia żandarmerii był ewidencjonowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Bydgoszcz Miasto, z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII, pozostając „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII”.
13 stycznia 1927 roku został mianowany sędzią powiatowym w Chojnicach. Z dniem 1 stycznia 1929 roku, na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 6 lutego 1928 roku o ustroju sądów powszechnych, objął stanowisko sędziego grodzkiego w Chojnicach. Później pełnił funkcję syndyka Związku Lokatorów w Bydgoszczy. W 1931 roku został wpisany na listę adwokatów w Okręgu Izby Adwokackiej w Toruniu, z miejscem zamieszkania w Więcborku. W styczniu 1934 roku przeniósł swoją kancelarię do Bydgoszczy na plac Wolności 5, gdzie prowadził ją do 1939 roku.
Ordery i odznaczenia
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Złoty Krzyż Zasługi z Koroną na wstążce Medalu Waleczności
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1905. Wiedeń: styczeń 1905.
Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1910. Wiedeń: styczeń 1910.
Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914.
Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Leszek Kania. Organizacja i rys działalności sądów polowych Naczelnego Dowództwa WP w przełomowym okresie wojny z Rosją Sowiecką latem 1920 roku (część 1). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3–4 (265–266), 2018. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne. ISSN 1640-6281.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz: Kalendarz sądowy na rok 1929. Warszawa: 1929.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1936 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1936.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1937 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1937.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1938 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1938.
Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1939 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1939.