Adam Kraszewski

Adam Kraszewski

Adam Kraszewski (urodzony w 1947 roku w Kobylcu) to polski profesor nauk chemicznych, który koncentruje się na chemii organicznej oraz bioorganicznej. Jest pracownikiem naukowym Instytutu Chemii Bioorganicznej Polskiej Akademii Nauk.

Ukończył studia na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Swoją karierę naukową związał z Instytutem Chemii Bioorganicznej PAN od momentu jego powstania. Pracę doktorską zrealizował pod opieką prof. Macieja Wiewiórowskiego, uzyskując stopień doktora w Instytucie Chemii Organicznej PAN. W latach 1977–1978 odbył staż podoktorski w City of Hope National Medical Center w Duarte w USA, gdzie współpracował z zespołem prof. Keiichiego Itakury. Brał udział w pracach nad pierwszą chemiczną syntezą aktywnego biologicznie ludzkiego genu, czyli genu insuliny, oraz jego ekspresją w komórkach E. coli. Wyniki tych badań umożliwiły wprowadzenie do terapii insuliny ludzkiej wytwarzanej metodami inżynierii genetycznej, co stanowiło znaczący postęp w leczeniu cukrzycy, gdyż wcześniej ludzka insulina była niedostępna dla pacjentów. Jego rozprawa habilitacyjna z 1983 roku nosiła tytuł Chemiczna synteza genów struktury insuliny i próby ich zastosowań. W 1999 roku uzyskał tytuł profesora nauk chemicznych.

W ICHB PAN kierował Laboratorium Syntezy DNA, Pracownią Analogów Nukleotydów i Oligonukleotydów, a później Zakładem Chemii Kwasów Nukleinowych. Następnie został profesorem afiliowanym przy Zakładzie Chemii Komponentów Kwasów Nukleinowych. Jest również kierownikiem Środowiskowego Studium Doktoranckiego ICHB PAN.

Jego badania koncentrują się na właściwościach chemicznych, syntezie i strukturze nukleotydów oraz oligonukleotydów i ich analogów. Od lat 90. ściśle współpracuje z prof. Jackiem Stawińskim.

Był członkiem Komitetu Narodowego do spraw Współpracy z Naukową Radą Doradczą Akademii Europejskich (EASAC) PAN.

Nagrody i odznaczenia

W 2000 roku otrzymał Krzyż Kawalerski, a w 2010 roku Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego przyznał mu wyróżnienie „Oscar Polskiej Pediatrii”.

Przypisy