Adam Kozłowski

Adam Kozłowski OSB (urodzony 23 listopada 1943 w Turzynie, zmarł 25 czerwca 2005) był polskim malarzem, doktorem teologii, zakonnikiem oraz opatem Benedyktynów w Tyńcu koło Krakowa.

Życiorys

Był synem Jadwigi z Szańkowskich oraz Adama Antoniego Kozłowskiego, który był właścicielem majątku Turzyn w okolicach Lelowa. Adam Kozłowski miał w rodzinie znane postacie, takie jak Henryk Kozłowski, profesor Politechniki Warszawskiej; Leon Kozłowski, profesor archeologii na Uniwersytecie Lwowskim oraz premier rządu RP w latach 1934–1935; Aniela Kozłowska, profesor botaniki; Stefan Kozłowski, geolog oraz profesor KUL; a także Krzysztof Kozłowski, redaktor Tygodnika Powszechnego.

Ukończył Wydział Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1968 roku obronił dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego, a następnie pracował jako jego asystent. Mówił, że malarstwo pomogło mu odkryć duchowy wymiar życia, co stało się inspiracją do poszukiwania piękna w benedyktyńskim stylu życia.

W 1980 roku zakończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W 1991 roku uzyskał doktorat z teologii fundamentalnej – eklezjologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, gdzie jego praca dotyczyła kategorii osoby w dziele filozoficznym i teologicznym Karola Wojtyły.

Od 1972 roku był członkiem opactwa benedyktynów w Tyńcu. Śluby wieczyste złożył 15 sierpnia 1977 roku, a święcenia kapłańskie przyjął z rąk kardynała Franciszka Macharskiego 18 maja 1980 roku. W latach 1980–1985 pełnił funkcję mistrza nowicjatu w opactwie, był II prefektem, opiekunem oblatów świeckich i stażystów, zakrystianinem oraz rekolekcjonistą dla sióstr, zakonników, księży i świeckich. W latach 1985–1987 był podprzeorem w opactwie tynieckim, a w latach 1988–1989 pracował w małej wspólnocie benedyktyńskiej (fundacji tynieckiej) w Biskupowie k. Nysy. W latach 1990–1993 był mistrzem nowicjatu w odradzającym się opactwie benedyktynów w Břevnovie (Praga), gdzie był jedynym obcokrajowcem wśród Czechów.

27 lutego 1993 roku został wybrany na opata w Tyńcu, a uroczysta benedykcja miała miejsce 24 marca 1993 roku. Sprawował tę godność do 2001 roku. Dzięki jego staraniom zabezpieczono m.in. budynek opactwa w Tyńcu, znany jako wielka ruina (dawna biblioteka), odnowiono klasztorne dachy oraz zorganizowano wystawę na Wawelu, gromadzącą skarby z kościoła i klasztoru z okazji jubileuszu 950-lecia opactwa tynieckiego. Ponadto wydano album „Chronić dobro” poświęcony opactwu. 7 czerwca 1994 roku Papież Jan Paweł II z okazji tego jubileuszu skierował obszerny list do Adama Kozłowskiego.

Od czerwca 2001 do czerwca 2002 roku przebywał w klasztorze benedyktynów Gihindamuyaga w Rwandzie (fundacja belgijskiego opactwa Maredsous), gdzie pełnił rolę mistrza nowicjatu.

Zmarł po kilkuletniej ciężkiej chorobie, a jego ciało spoczęło w kwaterze zakonników na cmentarzu w Tyńcu.

Cytaty

„Św. Jan Ewangelista uczy, że najpierw jest znak – rzeczywistość duchowa – a dopiero potem cudowność, która tak porusza naszą sferę zmysłów. Dopiero kiedy człowiek przebudzi się jako istota duchowa, mogą mu być pomocne „cudowności”. Wiem po sobie: naczytam się o cudownych znakach – niemal dotykalnych, a trudności w wierze pozostają. Wiara jest rzeczywistością tak duchową, że ja jako istota duchowo leniwa – wciąż do niej nie dorastam”. (Znak, nr 547, grudzień 2000, Czy wiara potrzebuje cudu? Dyskusja o filmie Agnieszki Holland „Trzeci cud”)

„Nie należy szukać mistyki w wielkich, trudno dostępnych okolicznościach i darach nadzwyczajnych. Trzeba zapraszać Boga do misterium dnia codziennego. Im bardziej człowiek czuje się szary, zapomniany, nieważny, tym bardziej Adwent ma go przygotować na nowe Betlejem, na Boże Narodzenie.” (…) „Wielkość Betlejem leży w małości. Dzięki temu w naszym codziennym życiu kryje się mistyka. Mistyka to życie – Misterium każdego z nas, najmniejszego, najmniej utalentowanego – nasze Betlejem. Prawda małego człowieka. Mistyka dnia codziennego – mistyka nie poetów, nie profesorów, nie mistrzów – mistyka zwykłego człowieka” (Niedziela nr 47/2002, Mistyka dnia codziennego, fragment dyskusji „z Dwóch Ambon” pomiędzy Ernestem Bryllem a OSB Adamem Kozłowskim)