Adam Koss
Adam Koss herbu własnego (zm. 11 lutego 1661) był biskupem chełmińskim, administratorem apostolskim diecezji pomezańskiej, archidiakonem warszawskim, kanonikiem kieleckim, proboszczem fordońskim, koadiutorem opata mogileńskiego, sekretarzem królewskim oraz doktorem obojga praw.
Życiorys
Pochodził z zamożnej, senatorskiej rodziny z Prus Królewskich. W 1645 roku został kanonikiem kieleckim oraz koadiutorem opata mogileńskiego, a także sekretarzem królewskim. W 1648 roku uzyskał doktora obojga praw (prawdopodobnie w Włoszech). Na królewskim dworze wspierał inicjatywy dotyczące reform ustrojowych. W latach 1649–1651 zajmował się rewizją ekonomii malborskiej.
W czasie potopu szwedzkiego towarzyszył Janowi Kazimierzowi. W 1655 roku starał się o finansowe wsparcie od Gdańska dla króla. 11 listopada 1657 roku otrzymał nominację na biskupa chełmińskiego. Sakrę biskupią przyjął 14 lutego 1658 roku z rąk biskupa kujawskiego Kazimierza Floriana Czartoryskiego. Przysięgę senatorską złożył na sejmiku generalnym w Tucholi w 1658 roku. Jako senator brał udział w sejmie w tym samym roku. Przebywał w obozie wojsk polskich oblegających Toruń w 1658 roku. Po kapitulacji szwedzkiej załogi był obecny przy potwierdzaniu przez Jana Kazimierza przywilejów miasta Torunia. Jesienią 1659 roku podpisał dokument wyrażający zgodę na elekcję vivente rege. Na sejmiku generalnym Prus Królewskich, wspólnie z ordynariuszem warmińskim Janem Wydżgą, doprowadził do ugody między Toruniem a Gdańskiem, które rywalizowały o pierwszeństwo na sejmikach generalnych. W 1660 roku na sejmiku generalnym prowincji został wybrany komisarzem ds. skarbowych. W 1660 roku konsekrował farę w Brodnicy.
Zmarł w Toruniu 11 lutego 1661 roku i został pochowany w konkatedrze chełmżyńskiej.