Adam Kinaszewski

Adam Mikołaj Kinaszewski

Adam Mikołaj Kinaszewski (urodzony 6 grudnia 1944 w Krakowie, zmarł 30 listopada 2008 w Gdańsku) był polskim dziennikarzem, reżyserem oraz producentem telewizyjnym. Był mężem dziennikarki i reżyserki Henryki Dobosz-Kinaszewskiej oraz ojcem aktorki Pauliny Kinaszewskiej.

Życiorys

Adam był synem Zbigniewa i Ireny, która pracowała w „Tygodniku Powszechnym”. Po rozwodzie matka wychowywała go sama. W wieku 12 lat Kinaszewski spotkał księdza Karola Wojtyłę, u którego pełnił posługę ministranta. Jego matka zajmowała się wtedy przepisywaniem rękopisów oraz organizowaniem zbiorów przyszłego papieża.

W 1969 roku Adam Kinaszewski ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w 1977 roku Państwową Wyższą Szkołę Filmową i Telewizyjną w Łodzi. W latach 1971-1975 pracował w redakcji „Gazety Zielonogórskiej”. W 1973 roku został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 1976 do 1982 roku pełnił funkcję redaktora w telewizji gdańskiej. W sierpniu 1980 roku był obecny w Stoczni Gdańskiej jako reporter Telewizji Polskiej podczas strajku. W 1981 roku został internowany na 6 miesięcy, przebywając w Strzebielinku w celi z Andrzejem Drzycimskim. Wówczas otrzymał list od Jana Pawła II. Z internowania zwolniono go 11 czerwca 1982 roku.

W latach 1982-1989 Adam Kinaszewski pełnił rolę rzecznika Lecha Wałęsy oraz był członkiem zespołu doradczego, który programował działalność przewodniczącego NSZZ Solidarność. Angażował się w działalność prasy podziemnej oraz wydawnictw drugiego obiegu. Był również korespondentem radiowym polskiej sekcji BBC w Londynie. Wraz z Andrzejem Drzycimskim opublikował w 1985 roku w Paryżu oraz w San Diego „Dziennik internowanego”, a także wspólnie wydali pierwszą biografię Lecha Wałęsy pt. „Droga nadziei”.

W 1989 roku A. Kinaszewski zorganizował telewizyjną kampanię wyborczą Solidarności w Gdańsku, kierując studiem wyborczym Związków Zawodowych. Należał do pierwszego zespołu redakcyjnego nowo powstałego w 1989 roku periodyku „Tygodnik Gdański”. W latach 1990-1991 pracował w redakcji „Gazety Gdańskiej”, najpierw jako zastępca redaktora naczelnego, a później jako redaktor naczelny. Następnie przez rok pełnił funkcję redaktora naczelnego „Dziennika Krajowego”. Publikował w kwartalniku społeczno-politycznym „Przegląd polityczny”. W latach 1993-1994 kierował TVP Gdańsk. Od 1994 roku był właścicielem firmy producenckiej, która tworzyła programy telewizyjne oraz filmy dokumentalne. Zmarł niespodziewanie i został pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie przy ulicy Malczewskiego. Rok po jego śmierci, 4 czerwca 2009 roku, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.