Adam Kiewicz (urodzony 10 stycznia 1923 w Koźniewie Wielkim, zmarły 30 lipca 2018) był działaczem społecznym i oświatowym, nauczycielem, politologiem, historykiem harcerstwa oraz harcmistrzem.
Życiorys
W 1941 roku został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, skąd udało mu się uciec. Po powrocie zaangażował się w tajne nauczanie. Od 1945 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej oraz Związku Walki Młodych, gdzie założył koło w swojej miejscowości. W 1948 roku przeniósł się na tzw. Ziemie Odzyskane, a w 1950 roku ukończył liceum pedagogiczne, następnie pracował w Komitecie Powiatowym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Środzie Śląskiej. W latach 1952–1956 pełnił funkcję posła na Sejm. Ukończył Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1967 roku, a w latach 1967–1972 był komendantem Chorągwi Dolnośląskiej ZHP. W latach 1972–1981 pełnił rolę dyrektora IX Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu.
Był doktorem nauk politycznych.
Działalność harcerska
Harcerską przygodę rozpoczął w 1937 roku, pełniąc funkcję zastępowego, a w latach 1948–1949 był drużynowym. Wychował wiele pokoleń instruktorów zuchowych, a w latach 1956–1964 był współtwórcą i komendantem Centralnej Szkoły Instruktorów Zuchowych im. Janusza Korczaka, znanej jako „Zuchowa Chałupa”, oraz Międzynarodowych Obozów Pokoju i Przyjaźni w Cieplicach Śląskich-Zdroju. W 1958 roku zdobył stopień harcmistrza. W latach 1965–1967 był instruktorem Głównej Kwatery ZHP, a w latach 1967–1972 komendantem Chorągwi Dolnośląskiej ZHP. W latach 1983–1985 pełnił rolę komendanta Centralnej Szkoły Instruktorów Zuchowych w Oleśnicy. Przez wiele lat był członkiem Rady Naczelnej ZHP oraz przewodniczącym Centralnej Komisji Instruktorskiej. Spędził długie lata jako przewodniczący Komisji Historycznej Chorągwi Wrocławskiej i Dolnośląskiej ZHP oraz jako członek Komisji Historycznej ZHP. Był również współinicjatorem „Rocznika Historii Harcerstwa” oraz autorem pracy „Harcerstwo w Polsce Ludowej” i wielu podręczników metodycznych.
Otrzymał nagrody Ministra Oświaty i Wychowania (dwukrotnie), nagrody „Myśli Twórczej” oraz „Trybuny Ludu”. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” (1979).
Spoczywa na cmentarzu komunalnym przy ul. Kiełczowskiej we Wrocławiu.
Przypisy
Bibliografia
Odszedł na Wieczną Wartę. Chorągiew Dolnośląska ZHP, 2018-08-01. [dostęp 2018-08-01].