Adam Kazimierz Mrozowicki
Adam Kazimierz Mrozowicki (urodzony 3 marca 1877 roku we Lwowie, zmarły 21 października 1914 roku w Gajach Wyżnych) był porucznikiem artylerii w armii Austro-Węgier.
Życiorys
Adam przyszedł na świat 3 marca 1877 roku we Lwowie, jako syn Jana Hipolita Mrozowickiego, który nosił herb Prus III, oraz Emilii z Ingistoffów, mającej herb własny. Był wnukiem Franciszka Mrozowickiego, oficera wojsk Księstwa Warszawskiego. W wieku jedenastu lat stracił ojca i dorastał we Lwowie, gdzie uczęszczał najpierw do C. K. Lwowskiego Gimnazjum im. Franciszka Józefa, a później, od 1890 roku, kontynuował naukę w C. K. Wyższej Szkole Realnej. Studia rozpoczął w Szkole Praktycznej Gospodarstwa Wiejskiego w Czernichowie, gdzie uczył się m.in. z Karolem Hubertem Rostworowskim, przyszłym znanym dramaturgiem, poetą i muzykiem, które ukończył w 1898 roku.
Często przebywał w majątkach swojej babci Zofii z Małachowskich Ingistoff, wnuczki Ignacego Marchockiego – hrabiego Reduxa, na stepach czarnomorskich w okolicach Odessy. W latach 1900-1907 zarządzał tam razem z siostrą swojego ojca, Jadwigą Felicjaną Mrozowicką, dzierżawionym majątkiem Gregoriówka, należącym do Stanisława i Janiny z Małachowskich Wybranowskich herbu Poraj.
W 1901 roku Adam został powołany do wojska austriackiego, gdzie rozpoczął służbę najpierw jako podoficer, a później jako kadet w 31 Pułku Artylerii Dywizyjnej, który w 1908 roku przekształcono w 31 Pułk Armat Polowych Austro-Węgier (Feldkanonenregiment 31), stacjonujący w Stanisławowie, pod dowództwem generała Tadeusza Jordana Rozwadowskiego. W ramach noworocznych awansów uzyskał kolejne stopnie: w 1902 roku z podoficera na kadeta rezerwowego, w 1905 roku na kadeta zastępczego oficera, a w 1908 roku na podporucznika artylerii polowej.
W 1909 roku, po zawarciu małżeństwa z Zofią Janiną Żelską, nabył majątek Korabniki w okolicach Skawiny, gdzie skupił się na hodowli bydła, zwłaszcza rasy holenderskiej. Angażował się również w sprawy społeczne; w 1909 roku objął stanowisko kierownika kontroli mleczności krów w C. K. Towarzystwie Rolniczym w Krakowie, działającym pod przewodnictwem hrabiego Zdzisława Tarnowskiego. Od 1911 roku był członkiem Związku Hodowców Bydła Nizinnego w Galicji Zachodniej, który przyjmował jedynie hodowców bydła holenderskiego, fryzyjskiego oraz oldenburskiego. 13 stycznia 1914 roku Wydział Krajowy Królestwa Galicji i Lodomerii w Krakowie, na nominację Wydziału Rady powiatowej w Żywcu, powołał go na zastępcę członka „komisji licencjujących buhaje” w powiecie politycznym w Podgórzach. Był także członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego we Lwowie. Publikował artykuły dotyczące hodowli i mleczności bydła w „Tygodniku Rolniczym”, wydawanym w Krakowie.
Chociaż nie angażował się w działalność polityczną, w czerwcu 1913 roku brał udział w wyborach do Sejmu Krajowego z listy Narodowej Demokracji z okręgu Wadowice-Wieliczka, jako kandydat bezpartyjny, jednak nie zdobył mandatu.
Na początku lipca 1914 roku, jako porucznik rezerwy armii Austro-Węgier, został zmobilizowany i wysłany na front rosyjski z 31 Pułkiem Armat Polowych (FKR 31), pod dowództwem pułkownika Johanna Michaleka. Wziął udział w walkach na pierwszej linii frontu w tzw. bitwie galicyjskiej. Pod koniec września, gdy wojska rosyjskie rozpoczęły pościg, przesuwając front około 130 km na zachód od Lwowa, armia Austro-Węgier poniosła ogromne straty, tracąc około 326 000 żołnierzy oraz znaczną część korpusu oficerskiego. Mrozowicki zginął 21 października 1914 roku pod Gajami Wyżnymi w pobliżu Stryja i został pochowany na cmentarzu wojennym w Nieżuchowie.
W dniu 16 stycznia 1909 roku ożenił się w Krakowie z Zofią Janiną z Żelskich herbu Ogończyk, córką Józefa Artura Konstantego z Husiatyna i Klementyny Brzeskiej herbu Bończa, urodzoną 14 kwietnia 1888 roku w Husiatynie. Po jego śmierci Zofia, która była dziennikarką i działaczką społeczną, zmarła 27 września 1970 roku w Gdyni.
Adam Mrozowicki pozostawił trzech synów: Jana Klemensa, Kazimierza Artura oraz Józefa Michała.
Wywód przodków
Przypisy
Bibliografia
Encyklopedia Gdyni, Gdynia 2006, s. 481.
Literatura dodatkowa
- Kasper Niesiecki: Mrozowicki herbu Prus. [W:] Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami…. T. III. Lwów, 1740, s. 317–318.
- Edward Muszalski: Mrozowicki Józef Michał (1913–1940). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXII. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk, 1977, s. 208–209.