Adam Katra

Adam Jan Katra (urodzony 19 listopada 1894 w Bochni, zmarł 4 marca 1958) – porucznik intendent Wojska Polskiego.

Życiorys

Adam Katra przyszedł na świat 19 listopada 1894 roku w Bochni, w rodzinie Stanisława.

8 sierpnia 1914 roku dołączył do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do 2 pułku piechoty. W drugiej połowie listopada 1915 roku służył w II baonie uzupełniającym. W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został przeniesiony do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po bitwie pod Rarańczą, która miała miejsce 15–16 lutego 1918 roku, został internowany w Szeklence. W styczniu 1919 roku był częścią 9. kompanii 4 pułku piechoty Legionów w Krakowie.

W 1923 roku pełnił funkcję urzędnika wojskowego w XI randze. W kolejnym roku awansował na porucznika z datą senioralną 1 grudnia 1920 w korpusie oficerów administracji (dział gospodarczy). W tym czasie służył w komisji gospodarczej 4 dywizjonu artylerii konnej w Suwałkach, a jego jednostką macierzystą był Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr 3.

W latach 1928–1935 pracował w 9 dywizjonie artylerii konnej w Baranowiczach jako płatnik. W tym czasie, 15 sierpnia 1933 roku, został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów. W marcu 1935 roku trafił do 26 pułku ułanów wielkopolskich w Baranowiczach na stanowisko płatnika. W marcu 1939 roku, jako porucznik ze starszeństwem z dnia 1 grudnia 1920, zajmował 1. lokatę w korpusie oficerów intendentów, w grupie intendentów, wciąż pełniąc służbę w 26 pułku w Baranowiczach na stanowisku oficera gospodarczego.

Podczas wojny obronnej w 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej, przebywając w Oflagu II B Arnswalde, a od 1942 roku w Oflagu II D Gross-Born.