Adam Kasprzak (urodzony 19 kwietnia 1906 roku w Zielonej Wsi koło Rawicza, zmarły 21 września 1944 roku w Tychach) był działaczem komunistycznym.
Był synem Jana i Franciszki z domu Tacka. Ukończył szkołę powszechną, a następnie odbył praktykę jako tapicer. W 1926 roku odbył służbę wojskową. Od 1930 roku osiedlił się na Górnym Śląsku, gdzie pracował w Wełnowcu. W 1932 roku wstąpił do KPP, pełniąc rolę agitatora w Zakładach Cynkowych w Wełnowcu, gdzie pracował, oraz kolportera literatury komunistycznej. W swoim mieszkaniu przechowywał nielegalne druki komunistyczne, organizował „jednolitofrontowe” wystąpienia w Wełnowcu i Dębie. Działał także w Związku Robotników Przemysłu Metalowego. W 1935 roku współorganizował strajk okupacyjny w kopalni „Eminencja” oraz współtworzył Komitet Niesienia Pomocy Strajkującym, a następnie organizował strajk okupacyjny i głodówkę w zakładach cynkowych w Wełnowcu. Od 27 grudnia 1937 do 8 stycznia 1938 był członkiem Komitetu Strajkowego.
W okresie okupacji organizował spotkania byłych członków KPP, a w 1941 roku powołał do życia organizację Związek Patriotów Śląskich, która działała w Wełnowcu i Siemianowicach Śląskich. W 1943 roku, w ramach tej organizacji, przyłączył się do PPR. Organizował akcje sabotażowe w zakładach pracy oraz ucieczki jeńców sowieckich i przymusowych robotników-obywateli ZSRR, a także wcielanie do GL-AL dezerterów z Wehrmachtu. 19 czerwca 1944 roku został aresztowany i osadzony w więzieniu w Mysłowicach. Po brutalnym śledztwie i torturach został publicznie powieszony w Tychach razem z czterema innymi działaczami. Zostawił żonę Ludwikę oraz córkę Hilarię.
Bibliografia
Polski Słownik Biograficzny t. XII, Wrocław-Warszawa-Kraków 1966-1967.