Adam Ferdynand Karwowski
Adam Ferdynand Karwowski z Karwowa h. Pniejnia (ur. 22 marca 1873 w Ostrowie Wielkopolskim, zm. 13 września 1933 w Poznaniu) był profesorem dermatologii i wenerologii na Uniwersytecie Poznańskim, lekarzem oraz pierwszym kierownikiem Kliniki Dermatologicznej w Szpitalu Miejskim w Poznaniu (1921–1933). Pełnił również funkcję pułkownika lekarza w Wojsku Polskim.
Życiorys
Był synem Stanisława Karwowskiego oraz Marii Pstrokońskiej. Edukację rozpoczął w gimnazjum w Żeganiu i Głubczycach, gdzie uzyskał maturę z wyróżnieniem. Następnie studiował medycynę na niemieckojęzycznych uczelniach w Würzburgu, Lipsku, Fryburgu, Monachium, Berlinie oraz Innsbrucku. Stopień doktora uzyskał na Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu, osiągając predykat summa cum laude. Po ukończeniu studiów pracował jako lekarz marynarki handlowej, co umożliwiło mu podróż do Ameryki Południowej (Brazylia, Chile, Argentyna, Urugwaj) oraz Afryki (Madagaskar, Republika Natalii). Po powrocie do Europy kontynuował studia z zakresu dermatologii we Wrocławiu, Fryburgu, Berlinie i Paryżu. Przez 1,5 roku pełnił funkcję sekundariusza w Zakładzie SS. Miłosierdzia w Poznaniu, a w 1915 roku objął stanowisko lekarza naczelnego oddziału dermatologicznego w Szpitalu Miejskim w Poznaniu.
W trakcie I wojny światowej został powołany do Armii Cesarstwa Niemieckiego, gdzie służył jako ordynariusz w wojskowym szpitalu dermatologicznym. W 1918 roku brał udział w działaniach na froncie francuskim, a pod koniec roku został przetransportowany do Poznania z powodu ciężkiej choroby. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, awansując kolejno na majora lekarza, a następnie podpułkownika. Został naczelnikiem szpitala wenerycznego w Poznaniu, gdzie pracował od 1919 do 1921 roku. Równocześnie do 1919 roku pełnił funkcję naczelnym lekarzem oddziału skórnego w Szpitalu Miejskim w Poznaniu.
Od 1921 roku, aż do swojej śmierci, kierował Kliniką Dermatologiczną w Szpitalu Miejskim. W tym samym roku rozpoczął wykłady na Uniwersytecie Poznańskim z zakresu chorób skórnych i wenerycznych. W 1922 roku uzyskał habilitację w tej dziedzinie, a w 1923 roku został profesorem nadzwyczajnym. W 1923 roku opublikował pracę pt. „O mało dotąd znanych naskórkowych jamkach obrączkowych powstałych z objawami rumienia”. W 1925 roku na Zjeździe Lekarzy i Przyrodników Polskich w Warszawie wyraził swoje negatywne zdanie na temat polityki kas chorych.
Był redaktorem naczelnym „Nowin Lekarskich”, dziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego, współzałożycielem Związku Lekarzy Państwa Polskiego, a także założycielem i prezesem Związku Lekarzy Zachodniej Polski. Ponadto pełnił funkcję wiceprezesa oraz członka honorowego Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego oraz członka honorowego Jugosłowiańskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Był także współtwórcą Związku Lekarzy Słowiańskich oraz Związku Dermatologów Słowiańskich.
Adam Karwowski zmarł nagle 13 września 1933 roku podczas XIV Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich w Poznaniu. Został pochowany 15 września 1933 roku na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (22 grudnia 1928)
- Order Korony Jugosłowiańskiej (Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców)
- Wielki Oficer Orderu Świętego Sawy (Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców)
- Komandor Orderu Świętego Sawy (Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców)
Upamiętnienie
Budynek przy ul. Skarbowej 9 (aktualnie ul. Taczaka, siedziba Okręgu Wielkopolskiego Związku Lekarzy Państwa Polskiego) nosił nazwę Domu Lekarskiego im. Adama Karwowskiego. W 1934 roku na tym obiekcie umieszczono tablicę pamiątkową, która została później zniszczona.
W 1973 roku na budynku Szpitala Miejskiego im. J. Strusia umieszczono tablicę upamiętniającą Adama Karwowskiego.
W Lesznie, nazwisko rodziny Karwowskich nadano jednej z ulic.
Przypisy
Bibliografia
- Śp. prof. dr. Adam Karwowski. „Dziennik XIV: Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich w Poznaniu”, s. 1–2, Nr 4 z 14 września 1933.
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 319–320. ISBN 83-01-02722-3.
- M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego.
