Adam Kajetan Miączyński

Adam Kajetan Miączyński, herbu Suchekomnaty (urodzony w 1725 roku, zmarły około 1799 roku) – ostatni pisarz polny koronny, generał major wojsk koronnych, starosta krzepicki oraz grodowy ostrzeszowski, Kawaler Orderu Orła Białego oraz Kawaler Orderu Św. Stanisława.

Był synem Piotra Michała Miączyńskiego i Antoniny „Beydo” Rzewuskiej herbu Krzywda. Ożenił się z Marią Klaudią Kolowrath-Krakowską, córką Franciszka, prezydenta najwyższego saskiego trybunału apelacyjnego, oraz Józefy Hrzan. Jego dziadkami byli Atanazy Miączyński oraz Adam Rzewuski, a bratem Józef Bonawentura Miączyński, rotmistrz husarii.

W wieku 23 lat (w 1748 roku) został szambelanem JKMci, a po ojcu objął starostwo krzepickie, które przekazał synowi Augustowi w 1774 roku. Dnia 29 maja 1751 roku awansował na podpułkownika regimentu łanowego pieszego. W 1754 roku objął urząd starosty grodowego ostrzeszowskiego, którego po roku ustąpił Adamowi Stadnickiemu. W 1765 roku został mianowany generałem majorem wojsk koronnych, a w 1786 roku generałem wojsk saskich. W tym samym roku otrzymał tytuł stolnika halickiego. Dnia 6 sierpnia 1793 roku, podczas sejmu grodzieńskiego, został mianowany ostatnim pisarzem polnym koronnym.