Adam Ignacy Zubelewicz, wcześniej znany jako Zabellewicz lub Zubellewicz (urodzony 1 lutego 1784 w Dołkach, zmarły 19 kwietnia 1831 w Warszawie) był polskim filozofem oraz wykładowcą akademickim.
Życiorys
Urodził się 1 lutego 1784 roku w Dołkach, które leżą w ziemi białostockiej. W Białymstoku ukończył gimnazjum, a w 1805 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie w Halle. W 1807 roku uzyskał dwa stopnie akademickie: doktor filozofii oraz magister nauk wyzwolonych.
W 1809 roku rozpoczął pracę w Liceum Warszawskim, gdzie uczył języka polskiego, łaciny, matematyki, fizyki, filozofii oraz chemii aż do 1815 roku.
W 1818 roku objął katedrę filozofii na nowoutworzonym Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 1821-1824 pełnił funkcję dziekana wydziału filozofii.
W 1823 roku został wpisany do księgi obywateli powiatu warszawskiego i zmienił swoje nazwisko z Zabellewicz na Zubelewicz. Prowadził wykłady dla studentów Instytutu Pedagogicznego.
W 1829 roku otrzymał nominację na wizytatora generalnego instytutów edukacyjnych w Królestwie Polskim oraz został członkiem rady Instytutu Głuchoniemych.
Od 1817 roku był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Jego młodszy brat to Florian. Adam Ignacy zmarł 19 kwietnia 1831 roku w Warszawie i został pochowany na Starych Powązkach.
Publikacje
- Nowa grammatyka niemiecka podług najlepszych pisarzów w tablicach z prawidłem i przykładami oraz polska grammatyka podług Kopczyńskiego, także w tablicach ułożona według Vatera Halla, 1807.
- O zasługach Platona w filozofii
- O zasługach Sokratesa w filozofii
- O pedagogice starożytnych
Przypisy
Bibliografia
Kazimierz Władysław Wójcicki: Cmentarz Powązkowski pod Warszawą. T. 2. Warszawa: 1856, s. 106-108. [dostęp 2021-01-23]. (pol.).
S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XXVIII. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1868, s. 743. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).