Adam Hollanek
Adam Hollanek (ur. 4 października 1922 we Lwowie, zm. 28 lipca 1998 w Zakopanem) był polskim pisarzem oraz publicystą, który specjalizował się w literaturze sensacyjnej i fantastycznonaukowej. Był także jednym z założycieli miesięcznika „Fantastyka” w 1982 roku.
Życiorys
Od najwcześniejszych lat życia mieszkał we Lwowie, gdzie uczęszczał do III gimnazjum im. Stefana Batorego. W czasie swojej nauki aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym szkoły, organizując koło literackie oraz teatralne, a także zakładając gazetkę szkolną „Nurtem Skamandra”.
W okresie okupacji Lwowa pracował w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami pod kierownictwem prof. Rudolfa Weigla, karmić wszy. Po zdaniu matury podjął studia w Studiu Aktorskim Teatru Polskiego oraz brał udział w konspiracyjnych wieczorach literackich. Po zajęciu Lwowa przez ZSRR, współpracując z teatrem, zorganizował pierwsze po wojnie wystawienie Warszawianki autorstwa Wyspiańskiego. Swoje debiutanckie dzieło opublikował w „Żołnierzu Polskim”.
Po ekspatriacji do Krakowa, gdzie przebywała jego matka po powstaniu warszawskim, w którym zginęli jego ojciec i brat, studiował anglistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1945–1946 pełnił funkcję dyrektora programowego Polskiego Radia w Krakowie. W latach 1948–1949 pracował w Głosie Anglii. Po odsunięciu od możliwości zarobkowania, publikował pod różnymi pseudonimami w takich gazetach jak „Gazeta Krakowska” oraz „Dziennik Polski”, a po przeprowadzce do Warszawy w 1970 roku, również w „Trybunie Ludu”.
W 1956 roku był założycielem i redaktorem naczelnym tygodnika „Zdarzenia”, a w 1982 roku miesięcznika „Fantastyka” oraz w 1990 roku miesięcznika „Nie z tej ziemi”. W 1990 roku zrezygnował z posady redaktora naczelnego „Fantastyki” (później „Nowa Fantastyka”), ale pozostał jej stałym felietonistą. Jest autorem ponad 30 powieści oraz książek popularnonaukowych. Debiutował jako pisarz fantastycznonaukowy w 1958 roku powieścią Katastrofa na „Słońcu Antarktydy”.
W późniejszych latach życia angażował się w działalność Towarzystwa Miłośników Lwowa oraz Kresów Wschodnich. Zmarł w wieku 75 lat podczas wakacji w Zakopanem, a jego ciało zostało pochowane na Starych Powązkach w Warszawie w katakumbach (rząd 105-3).
Na budynku przy ul. Górnośląskiej 3 w Warszawie znajduje się tablica upamiętniająca Adama Hollanka.
Nagrody
- Nagroda Prezydenta World SF Prof. Organisation za Fantastykę i zasługi dla gatunku pisarskiego (1987)
- Nagroda Polskiej Akademii Nauk za popularyzowanie nauki (1986)
- Krzyż Kawalerski i Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Nagroda dla najlepszego pisarza SF Europejskiego Stowarzyszenia SF (1987)
Ważniejsze utwory
Powieści
- Katastrofa na „Słońcu Antarktydy” (1958)
- Zbrodnia wielkiego człowieka (1960)
- Jeszcze trochę pożyć (1980)
- Olśnienie (1982)
- Kochać bez skóry (1983)
- Ja z Łyczakowa (1991)
- Księżna z Florencji (1988)
- Pacałycha (1996)
- Mudrahela: Tragiczna opowieść lwowska (1997)
Zbiory opowiadań
- Plaża w Europie (Wydawnictwo Literackie, 1967)
- Muzyka dla was, chłopcy (1975; opowiadania: Bart Szesnaście, Skasować drugie ja, Za wszelką cenę powrócić, Muzyka dla was, chłopcy)
- Ukochany z Księżyca (1979; opowiadania: Ukochany z Księżyca, Jak koń trojański, Punkt, Aparat też chce żyć, Oni już tu są, Łazarzu wstań)
- Bandyci i policjanci (Czytelnik, 1982)
- Skasować drugie ja (1989; opowiadania: Każdy może być Faustem, Skasować drugie ja, Jak koń trojański, Nie można go spalić, Muzyka dla was, chłopcy)
- Pies musi wystrzelić (Świat Książki, 2009)
Książki popularnonaukowe
- Węgiel nasze czarne złoto (1954)
- Niewidzialne armie kapitulują (1954)
- Sprzedam śmierć (1961)
- Skóra jaszczurcza (1965)
- Lewooki cyklop (1966)
- Nieśmiertelność na zamówienie (1973)
- Błysk milionów świec (1976)
- Sposób na niewiadome (1978)
Eseje
- Geniusz na miarę epoki („Fantastyka” 3/86)
- A jednak romantyzm („Fantastyka” 2/88)
Poezja
- Pokuty (1987)
- Ja – koń, ja Żyd (1995)
- Landszafty (1996)
Przypisy
Bibliografia
- Elżbieta Ciborska: Leksykon Dziennikarstwa Polskiego. Poznań: Dom Wydawniczy Elipsa, 2000. Brak numerów stron w książce
- Praca zbiorowa: Wielki Słownik Pisarzy Polskich. Polska Akademia Nauk, 1996. Brak numerów stron w książce