Adam Bogdan Hodysz (ur. 21 października 1940) był funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w latach 1964–1984, a także podpułkownikiem Urzędu Ochrony Państwa. W latach 1990–1992 pełnił funkcję dyrektora Delegatury UOP w Gdańsku.
Życiorys
Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1965 do 1984 roku. Ukończył studia z zakresu matematyki w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Zatrudnienie w kontrwywiadzie rozpoczął 1 sierpnia 1964 roku, a w 1974 roku został przeniesiony do Wydziału Śledczego Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Gdańsku.
Od końca 1978 roku nawiązał współpracę z opozycją demokratyczną, w tym z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża, a później z NSZZ „Solidarność”. Przekazywał istotne informacje o działaniach jego instytucji w stosunku do działaczy opozycji niepodległościowej, głównie za pośrednictwem Aleksandra Halla. Dzięki jego doniesieniom udało się zdemaskować tajnego współpracownika SB, Edwina Myszka, który był współzałożycielem WZZ Wybrzeża. 12 grudnia 1981 roku, w przeddzień wprowadzenia stanu wojennego, Adam Hodysz ostrzegł Halla o możliwych aresztowaniach, zalecając mu ukrycie się. Ostrzeżenie to dotarło do kilku członków Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” za pośrednictwem Halla.
5 marca 1984 roku złożył wniosek o zwolnienie z służby. Został aresztowany 24 października tego samego roku i umieszczony w jednej celi z Grzegorzem Piotrowskim, kapitanem SB, zatrzymanym dzień wcześniej w związku z zarzutami o porwanie i zabójstwo księdza Jerzego Popiełuszki. Oskarżony odmówił składania wyjaśnień. Mimo braku dowodów, Sąd Okręgowy w Słupsku skazał go we wrześniu 1985 roku na 3 lata więzienia, a Sąd Najwyższy podwyższył wyrok do 6 lat. Po odbyciu ponad 3-letniej kary, wyszedł na wolność 30 grudnia 1988 roku. Po wyjściu znalazł pracę w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Gdańsk”, prowadzonej przez Macieja Płażyńskiego, która zatrudniała wielu opozycjonistów. W 1990 roku został zrehabilitowany.
W latach 1990–1992 sprawował funkcję dyrektora Delegatury Urzędu Ochrony Państwa w Gdańsku. W 1992 roku, pod jego przewodnictwem, Delegatura UOP przekazała ministrowi spraw wewnętrznych, Antoniemu Macierewiczowi, akta TW SB ps. „Bolek”, dotyczące urzędującego prezydenta RP Lecha Wałęsy, w związku z realizacją uchwały lustracyjnej Sejmu z 28 maja 1992 roku. Po ujawnieniu tzw. listy Macierewicza, która doprowadziła do nagłego odwołania Rady Ministrów Jana Olszewskiego w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 roku (tzw. noc teczek), ppłk Adam Hodysz utracił swoje stanowisko. Został odwołany przez Andrzeja Milczanowskiego, nowego ministra spraw wewnętrznych, na wniosek prezydenta RP Lecha Wałęsy.
Po zmianie rządów Hodysz wrócił do służby w UOP, pracując w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Warszawie. W 2001 roku, po przegraniu wyborów parlamentarnych przez AWS oraz powołaniu Rady Ministrów Leszka Millera, przeszedł w stan spoczynku w stopniu podpułkownika UOP, osiągając wiek emerytalny.
Odznaczenia
Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2009) za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz za działalność na rzecz przemian demokratycznych i osiągnięcia w pracy zawodowej oraz społecznej.
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999) przyznano mu za wybitne zasługi w działalności na rzecz umacniania bezpieczeństwa wewnętrznego kraju.
W 2019 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz za respektowanie praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
W 1997 roku otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi za wzorowe i wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej.
Przypisy