Adam Halber

Adam Halber (urodzony 7 listopada 1948 w Bydgoszczy, zmarł 25 lutego 2015 w Warszawie) był polskim dziennikarzem i politykiem, posłem na Sejm I i II kadencji (1991–1997), a także członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w latach 1997–2003.

Życiorys

Był synem Zygmunta i Zofii. W latach 60. aktywnie uczestniczył w 16. Warszawskiej Drużynie Harcerzy. W 1966 roku ukończył XIV Liceum Ogólnokształcące im. Klementa Gottwalda w Warszawie, a w 1972 roku uzyskał dyplom na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej. W latach 1970–1985 był zaangażowany w działalność klubu „Stodoła”. Pracował jako dziennikarz, współpracując m.in. z czasopismami „Radar”, „Magazyn Muzyczny” oraz „Pan”. W okresie od 1976 do 1997 roku współpracował z Polskim Radiem oraz Rozgłośnią Harcerską, m.in. przy programach takich jak Muzyka nocą, Sygnały dnia oraz Lato z radiem. W latach 1976–1985 pełnił funkcję przewodniczącego Krajowej Rady Prezenterów Dyskotek. Był także członkiem grona ekspertów w dziedzinie muzyki rozrywkowej w teleturnieju „Wielka gra”.

Halber sprawował mandat posła na Sejm I kadencji, reprezentując Polską Partię Przyjaciół Piwa. Należał do frakcji Małe Piwo, która w 1992 roku przekształciła się w Koło Poselskie „Spolegliwość”. Później dołączył do Sojuszu Lewicy Demokratycznej, z ramienia którego został wybrany na posła II kadencji, kandydował z listy ogólnopolskiej w okręgu warszawskim. Od 1997 do 2003 roku był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

W 1993 roku wystąpił jako polityk w telewizyjnym filmie „Tylko strach” w reżyserii Barbary Sass. Na łamach „Tygodnika Angora” redagował cykl „Jak powstają przeboje?”, w którym opisywał historię powstania konkretnych piosenek – zarówno polskich, jak i zagranicznych, które weszły do kanonu muzyki rozrywkowej. Cykl ten był również emitowany w formie cotygodniowej audycji na antenie Programu I Polskiego Radia.

Był ojcem Małgorzaty Halber.

Pochowany 6 marca 2015 roku na warszawskim cmentarzu w Aleksandrowie.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1995 roku otrzymał nagrodę ZAiKS za popularyzację polskiej twórczości.

Pośmiertnie, w 2015 roku, został odznaczony przez Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Wyniki wyborcze

Przypisy

Bibliografia

Strona sejmowa posła II kadencji. [dostęp 2021-04-24].