Adam Czesław Haberling (ur. 24 listopada 1892 w Białymstoku, zm. 19 września 1939 w Łucku) był podpułkownikiem piechoty w Wojsko Polskim.
Życiorys
Urodził się w Białymstoku jako syn Aleksandra i Celiny Watta-Karczewskiej. 3 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego, włączając się z byłych Korpusów Wschodnich oraz byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem stopnia porucznika, który posiadał od 13 czerwca 1916 roku. Z dniem 10 listopada 1918 roku został przydzielony do szkoły oficerskiej w Dęblinie.
1 czerwca 1921 roku służył w 10 Brygadzie Piechoty, a jego macierzystym oddziałem był 19 pułk piechoty. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany jako major ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 341. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W lipcu tego samego roku przeniesiono go do 14 pułku piechoty we Włocławku, gdzie objął stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego. W 1924 roku nie pełnił określonej funkcji w pułku. W maju następnego roku został przeniesiony do 19 pp we Lwowie na stanowisko dowódcy III batalionu. W marcu 1926 roku został przesunięty z pozycji dowódcy II batalionu na stanowisko kwatermistrza. 12 kwietnia 1927 roku mianowano go podpułkownikiem z datą starszeństwa na 1 stycznia 1927 roku oraz 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W maju tego samego roku objął funkcję dowódcy I batalionu. W sierpniu 1929 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty oraz do Komendy Placu Łódź jako komendant. 1 stycznia 1932 roku, po przekształceniu komendy placu typ III w Komendę Miasta Łódź, objął obowiązki komendanta miasta. W 1937 roku przeniesiono go na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. 1 września 1938 roku jednostka, którą dowodził, została przekształcona na Komendę Rejonu Uzupełnień Łódź Miasto II, a jego stanowisko przyjęło nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Pełnił tę funkcję do września 1939 roku. W trakcie kampanii wrześniowej był odpowiedzialny za funkcję komendanta miasta Łuck. 18 września, gdy Łuck został zajęty przez Armię Czerwoną, pozostał na stanowisku komendanta miasta. Następnego dnia stanął przed sądem wojennym pod zarzutem „przygotowywania zbrojnego zamachu na Związek Sowiecki na tyłach czerwonej armii”, co skutkowało skazaniem i egzekucją.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Medal Niepodległości – 16 marca 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wiktor Krzysztof Cygan: Kresy w ogniu: wojna polsko-sowiecka 1939. Warszawa: Warszawska Oficyna Wydawnicza Gryf, 1990. ISBN 83-85209-00-X.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Wacław Zagórski. Na skrzyżowaniach podziemnych ścieżek. „Robotnik Polski w Wielkiej Brytanii”. 7, lipiec 1947. Londyn.