Adam Ludwik Gubrynowicz, znany również jako Baron Adam Ludwig von Gubry-Gubrynowicz de Mengen (urodzony 22 grudnia 1906 we Lwowie, zmarły 25 lutego 2000 w Montrealu) był polskim ziemianinem, dyplomatą oraz działaczem społecznym.
Życiorys
Urodził się w 1906 roku w zamożnej rodzinie księgarzy lwowskich. Był wnukiem Władysława oraz synem Bronisława i Heleny z Löwentalów (1884–1944). Miał siostrę Janinę Helenę Teklę (ur. 1910), która była pierwszą żoną Michała Kazimierza Sobańskiego, a po raz drugi wyszła za mąż za Bednorza.
Adam Gubrynowicz ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie oraz w London School of Economics. W 1929 roku rozpoczął pracę w polskiej służbie dyplomatycznej. Pełnił funkcję attaché honorowego w poselstwie Rzeczypospolitej Polskiej w Wiedniu, a następnie, do 1939 roku, w podobnej roli w szwajcarskim Bernie oraz w ambasadzie RP w Rzymie. W latach 30. związał się z ruchem sanacyjnym. 25 lipca 1934 roku został sekretarzem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Sanockiej, którego prezesem był Bolesław Skwarczyński. W tym czasie przekazał 70 polskich medali pamiątkowych na rzecz Muzeum Ziemi Sanockiej w Sanoku. W latach 1928-1939 był także kolatorem obu świątyń w Zagórzu: kościoła i cerkwi. W 1939 roku ufundował witraże dla kościoła w Starym Zagórzu. Przed wybuchem II wojny światowej stał się współwłaścicielem dziennika „Kurier Warszawski” oraz członkiem komisji rewizyjnej tego wydania.
W trakcie II wojny światowej przebywał w kolejnych krajach, takich jak Francja, Jugosławia oraz Węgry, gdzie pracował jako urzędnik oraz robotnik leśny.
Po wojnie, od 1945 roku, Adam Gubrynowicz pełnił obowiązki Dyrektora Protokołu Dyplomatycznego w komunistycznym Tymczasowym Rządzie Jedności Narodowej. Na zlecenie ministra Wincentego Rzymowskiego stworzył nowy ceremoniał dyplomatyczny. W Ministerstwie Spraw Zagranicznych był również odpowiedzialny za wydawanie paszportów oraz wiz.
W 1949 roku uciekł do Berna, gdzie zamierzał złożyć rezygnację w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz zwrócić się do władz amerykańskich o azyl polityczny. Początkowo osiedlił się w Wielkiej Brytanii, a następnie wyemigrował do Australii. W latach 50. pełnił funkcję sekretarza Akcji Katolickiej (National Catholic Rural Movement) w Melbourne.
Zmarł 25 lutego 2000 roku w Royal Victoria Hospital w Montrealu. Jego pogrzeb odbył się cztery dni później w bazylice katedralnej Matki Bożej Królowej Świata.
Był autorem publikacji pt. Baronowie z Gubr Gubrynowicze de Mengen herbu własnego. Szkic genealogiczny, wydanej w 1932 roku.
31 marca 1932 roku poślubił w Wiedniu baronównę Fryderykę Henrietę Marię Gabrielę von Salis Samaden.
Ordery i odznaczenia
Otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1946) oraz Krzyż Komandorski Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja, zezwolenie na przyjęcie i noszenie z 14 marca 1947).
Przypisy
Bibliografia
Paweł Libera (red), Marcel Reich-Ranicki przed Centralną Komisją Kontroli Partyjnej (1950-1957), w: „Zeszyty Historyczne” 2009, nr 167, s. 182-283.
Stanisław Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Vol. 2, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1984.
Brenda Niall, Life class: the education of a biographer, Melbourne University Press, 2007.
Jerzy Tarnawski, Witraże w zagórskim kościele. Część pierwsza, Fundatorzy zagórskich witraży. Dokończenie z poprzedniego numeru w: Verbum – miesięcznik parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Zagórzu, nr 11(13) 2004 s. 7 oraz nr 1(14) 2005, s. 6.
Jerzy Tarnawski, Baron Adam Gubrynowicz, dyplomata z Zagórza (1906 – ok. 2000). „Verbum”, s. 21, Nr 1 (119) z 26 stycznia 2014. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu. ISSN 1689-6920.
Adam Gubrynowicz: Baronowie z Gubr Gubrynowicze de Mengen herbu własnego. Szkic genealogiczny. Zagórz: 1932, s. 7-9.
Stanisław Tarnawski, Baronowa fantazja, w: „Tygodnik Sanocki” nr 49 z 1996.