Adam Graczyk (urodzony w 1948 roku w Bydgoszczy) to polski rzeźbiarz.
W 1968 roku rozpoczął naukę na wydziale malarstwa, grafiki i rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, uczęszczając do pracowni profesora Olgierda Truszyńskiego oraz profesor Magdaleny Więcek-Wnuk. Studia zakończył w 1973 roku. Lata siedemdziesiąte to czas intensywnej działalności artystycznej, w tym udziału w wielu wystawach i plenerach. W 1978 roku jego projekt rzeźby na plenerze w Głogowie został nagrodzony i zakwalifikowany do realizacji. Na plenerze rzeźbiarskim „KONIN-79” zdobył nagrodę za rzeźbę zatytułowaną „Część nadziemna”. W 1980 roku uczestniczył w konkursie na projekt Pomnika Poznańskiego Czerwca 1956, którego pomysł został wybrany do realizacji.
W kolejnych latach Graczyk koncentrował się na tworzeniu głównie rzeźb monumentalnych. Wśród jego prac o tematyce sakralnej znajdują się dzieła dla Sanktuarium w Licheniu. Do innych istotnych realizacji należy duża kompozycja dla Kędzierzyna oraz rzeźba „W przestrzeni”, która znajduje się przy trasie wylotowej z Leszna do Głogowa.
Wystawy
1970 Rzeczy, myśli, Galeria Akumulatory, Poznań.
1974/1975 Tłum alternatywny, ICA Londyn.
1975 Wystawa Rzeźby, BWA Bydgoszcz.
1976 Źródło, BWA Sopot.
1977 Obiekty Uni, BWA Poznań.
1980 Zbiory – część naziemna i Projekty rzeźb gigantycznych (skala 1:100 000), BWA Poznań.
Bibliografia
Andrzej Haegenbarth: Być artystą !. Poznań: Viola Books, 1994, s. 72-81. ISBN 83-902053-0-0.
Linki zewnętrzne
strona artysty: adamgraczyk.pl [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-18)]. – dostęp 5.7.2016