Adam Górski (ur. 23 grudnia 1888 w Płocku, zm. 30 czerwca 1941 w Rządkowie) był podoficerem Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej oraz kawalerem Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Kornela i Haliny z Zaborowskich. Ukończył Krajową Szkołę Rolniczą w Czernichowie.
Był jednym z organizatorów strajku szkolnego w Łodzi.
W 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, gdzie otrzymał przydział do 3 szwadronu 4 pułku ułanów. W lutym 1920 roku, w stopniu plutonowego, został zwolniony z wojska. Jednak w sierpniu 1920 roku ponownie został zmobilizowany i wyznaczony na dowódcę plutonu w szwadronie płockim 201 pułku szwoleżerów. W składzie swojego oddziału brał udział w walkach na froncie polsko-bolszewickim. 21 sierpnia, na czele swojego plutonu, przeprowadził szarżę, podczas której zdobył wieś Dunaj, będącą w rękach znacznie silniejszego przeciwnika. Za ten czyn został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Po wojnie został zdemobilizowany i zarządzał majątkiem ziemskim w Maleniu. Zmarł w Rządkowie, a jego pochówek miał miejsce na cmentarzu w Starej Rawie.
Był żonaty z Wandą z Kosińskich, z którą miał trzy córki: Barbarę (ur. 1912), Agnieszkę (ur. 1916) oraz Magdalenę (ur. 1921).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 2694)
- Krzyż Walecznych
Przypisy
Bibliografia
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.