Adam Goos (urodzony 24 grudnia 1914 roku w Brzezowcu, zmarły 12 maja 1980 roku we Wrocławiu) był polskim entomologiem.
Życiorys
W 1939 roku Adam Goos planował rozpocząć studia w Szkoły Wyższej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, lecz wybuch II wojny światowej pokrzyżował jego plany. Przemierzając Zaleszczyki, Rumunię, Jugosławię oraz Grecję, dotarł do Francji, gdzie został przyjęty do Szkoły Podchorążych w Coetquidan. Po jej ukończeniu trafił do 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Gdy dywizja na rozkaz generała Sikorskiego przekroczyła granicę i została internowana w Szwajcarii, Adam Goos
studiował rolnictwo w uniwersyteckim obozie w Winterthur. W 1945 roku uzyskał dyplom inżyniera rolnictwa na Politechnice w Zurichu. Od 1944 roku pracował w laboratorium chemicznym Zurich-Oerlikon, a później w zakładach J. R. Geigy w Bazylei, gdzie zajmował się DDT.
W styczniu 1947 roku przyjechał do Polski z zamiarem odnowienia paszportu i powrotu do Bazylei, jednak odmówiono mu wydania paszportu. Do 1950 roku był zatrudniony w stacji ochrony roślin w Szczecinie, a następnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie objął stanowisko starszego asystenta w Katedrze Zoologii Rolniczej i Entomologii Stosowanej Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej, a od 1951 roku był adiunktem. W ramach Katedry organizował Zakład Techniki Ochrony Roślin. W tym okresie poznał swoją przyszłą żonę, Marię.
W 1952 roku obronił doktorat, w 1961 roku uzyskał tytuł docenta, a w 1972 roku został profesorem nadzwyczajnym Wyższej Szkoły Rolniczej (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu).
Praca naukowa
Zainteresowania naukowe Adama Goose koncentrowały się na entomologii stosowanej, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony roślin przed szkodnikami.
Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 100 publikacji, a także był współautorem podręcznika oraz trzech skryptów.
W 1973 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Adam Goos spoczywa na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
Przypisy