Adam Glazur (urodzony 7 stycznia 1933 roku w Kołaczycach) był polskim politykiem oraz elektrykiem, który pełnił funkcję ministra budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych w latach 1975–1980.
Życiorys
Był synem Stanisława i Janiny. W swojej młodości należał do Związku Młodzieży Wiejskiej RP Wici (1947–1948), a także Związku Harcerstwa Polskiego (1948–1952) oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1951–1980). Zawodowo związał się z Krośnieńskimi Hutami Szkła, gdzie pełnił różne funkcje: głównego energetyka (1956–1958), naczelnika inżyniera (1958–1962) oraz dyrektora (1961–1964). Współtworzył patent dotyczący sposobu opalania pieców szklarskich gazem ziemnym oraz urządzenia do jego zastosowania. Później przeszedł do resoru budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych, gdzie pracował jako dyrektor departamentu oraz I zastępca ministra, od 1969 roku w randze podsekretarza stanu.
Od 28 maja 1975 do 23 czerwca 1980 sprawował urząd ministra budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha. W 1980 roku był Głównym Inspektorem Gospodarki Energetycznej.
W latach 1975–1980 był zastępcą członka Komitetu Centralnego partii. 2 grudnia 1980 roku został usunięty z KC, a 18 grudnia wydalony z partii w wyniku nieprawidłowości i nadużyć finansowych, które ujawniła Centralna Komisja Kontroli Partyjnej pod przewodnictwem Włodzimierza Berutowicza. W lipcu 1981 roku Rada Państwa PRL pozbawiła go dwóch najwyższych odznaczeń państwowych.
W 1982 roku został skazany na 7 lat więzienia za nadużycia finansowe przez sędziego Lecha Paprzyckiego, jednak po 1989 roku Sąd apelacyjny uznał, że nie było podstaw do ukarania go.
Odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (odebrany w lipcu 1981)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (odebrany w lipcu 1981)
- Wyróżniony wpisem do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1978).
Przypisy
Bibliografia
- Leksykon Historii Polski z 1995
- Centralna Kartoteka KC PZPR
- Katalog IPN