Adam Gajewski (ur. 17 czerwca 1909 w Lublinie, zm. 5 kwietnia 1972 w Gdańsku) – major Ludowego Wojska Polskiego, który jako sędzia wydał wyroki śmierci na żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego.
Życiorys
Po ukończeniu w 1927 roku państwowego gimnazjum w Lublinie, w 1928 roku rozpoczął studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej w Lublinie, a następnie do 1932 roku studiował prawo na KUL. Do 1939 roku był aplikantem adwokackim w Dubnie i Lublinie. W 1935 roku awansował na podporucznika rezerwy Wojska Polskiego. 10 października 1944 roku ochotniczo wstąpił do WP, a 9 listopada tego samego roku objął stanowisko sędziego Wojskowego Sądu Garnizonowego w Lublinie. 22 lutego 1945 roku został sędzią Wojskowego Sądu Okręgowego w Lublinie. 16 sierpnia 1945 roku przeniesiono go do Gdyni na stanowisko sędziego Wojskowego Sądu Marynarskiego, a od 19 lutego 1946 do 12 sierpnia 1947 roku był zastępcą szefa Wojskowego Sądu Rejonowego w Gdańsku. Następnie pełnił tę funkcję w Białymstoku do 31 października 1947 roku, kiedy to został zdemobilizowany. Później pracował jako radca prawny w Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych w Gdańsku. W 1946 roku odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Jako sędzia WSO w Lublinie, 9 kwietnia 1945 roku, wydał wyroki śmierci na 11 żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego, w tym na dwóch cichociemnych: Mieczysława Szczepańskiego oraz Czesława Rossińskiego, oskarżonych o planowanie zamachu na przewodniczącego KRN, Bolesława Bieruta; wyroki te wykonano 12 kwietnia 1945 roku.
Jako sędzia WSR w Gdańsku, 11 lipca 1946 roku, skazał na karę śmierci dowódcę patrolu dywersyjnego 5 Brygady Wileńskiej AK, porucznika Feliksa Selmanowicza „Zagończyka”. Następnie, 3 sierpnia, wydał wyrok śmierci na łączniczkę i sanitariuszkę tej brygady, Danutę Siedzikównę „Inkę”; oboje zostali straceni 28 sierpnia 1946 roku.
30 sierpnia 1946 roku skazał na dożywotnie więzienie dokera Nowego Portu w Gdańsku, Władysława Miasojedowa, oskarżonego o dokonanie gwałtownego zamachu na trzech funkcjonariuszy WUBP w Gdańsku, w tym Karola Gronkiewicza, który zginął w wyniku tego ataku (na ponownej rozprawie, 8 marca 1947 roku, WSR w Gdańsku skazał Miasojedowa na karę śmierci, jednak na mocy amnestii wyrok zamieniono na 15 lat więzienia); pozostali oskarżeni dokerzy, Stefan Mencel, otrzymał 15 lat więzienia, a Henryk Wysocki oraz Jan Znamierowski po 10 lat.
Pochowany na cmentarzu Oliwskim w Gdańsku.
Przypisy
Bibliografia
Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasów bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944–1956, Instytut Pamięci Narodowej, Gdańsk 2005.
Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Łupaszka, Młot, Huzar. Działalność 5 i 6 Brygady Wileńskiej AK (1944-1952), Warszawa 2002.
Dariusz Burczyk, „Bojownicy ludu” z Nowego Portu. Pamięć i Sprawiedliwość. nr 1 (21)/2013, s. 478. Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. ISSN 1427-7476.
Wyszukiwarka cmentarna – gdańskie cmentarze