Adam Franciszek Lubomirski
Adam Franciszek Lubomirski (ur. 4 grudnia 1852 we Lwowie, zm. 22 listopada 1893 w Miżyńcu) był właścicielem dóbr ziemskich.
Życiorys
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej jako syn Adama Hieronima Lubomirskiego (1811–1873) oraz Karoliny Eweliny z Ponińskich (1822–1890). Miał rodzeństwo, w tym siostry: Wandę Marię (1841–1910, żonę Stanisława Michała Lubomirskiego 1838–1918), Marię (ur. ok. 1850) oraz braci: Jerzego Kaliksta (ur. 1843), Hieronima Adama (1844–1905) i Henryka (ur. ok. 1850).
Był właścicielem dóbr: Gdeszyce, Niżankowice (powiat przemyski) oraz Czerwonogród z Księżyną i Czerczem w powiecie zaleszczyckim. Pełnił funkcję posła na galicyjski Sejm Krajowy i był aktywnym działaczem gospodarczym. Był członkiem Wydziału Powiatowego w Przemyślu (1884–1891, 1893) oraz Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Ponadto, był członkiem i działaczem Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, prezesując oddziałowi przemysko-mościsko-jaworosko-bireckiemu GTG w latach 1887–1891 oraz 1893. W 1893 roku był również członkiem oddziału stryjsko-żydaczowsko-drohobyckiego GTG oraz członkiem Komitetu GTG w okresie od 15 czerwca 1892 do 13 czerwca 1893.
Był członkiem Rady Powiatowej, wybranym z grupy gmin wiejskich (1880–1891, 1893), a także zastępcą członka (1880–1883) i członkiem (1884–1891, 1893) Wydziału Powiatowego w Przemyślu. Działał również w Okręgowej Radzie Szkolnej w Przemyślu w 1893 roku. W 1889 roku został wybrany posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego w kurii I z okręgu wyborczego przemyskiego, jednak zrezygnował w listopadzie tego samego roku, a jego miejsce zajmował Włodzimierz Kozłowski, wybrany w grudniu 1889.
W 1881 roku ożenił się z Marią Wandą z Zamoyskich (1862–1945). Mieli trzy córki: Jadwigę Ewę (1889–1962), żonę Ludwika Świeżawskiego (1880–1964), Annę Marię (1891–1943), żonę Jerzego Ignacego Lubomirskiego (1882–1945) oraz Zofię Marię (1893–1981), żonę Konstantego Gabriela Przeździeckiego (1879–1966).