Adam Jan Fiok
Adam Jan Fiok (urodzony 24 czerwca 1933 w Warszawie, zmarł 4 września 2000 tamże) był polskim elektronikiem oraz metrologiem, a także profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
Był synem Stanisława i Marii z Marszałkowskich. W 1951 roku ukończył maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Władysława IV w Warszawie, po czym rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, przenosząc się po roku na Wydział Łączności. W 1955 roku uzyskał tytuł inżyniera łączności, a w 1959 roku tytuł magistra inżyniera łączności ze specjalnością w radiotechnice. W 1964 roku na Wydziale Łączności obronił pracę doktorską pt. „Analiza biernych filtrowych metod pomiaru parametrów rezonatorów kwarcowych”.
Od 1954 roku związany był zawodowo z Politechniką Warszawską, początkowo jako zastępca asystenta, potem asystent, a od 1959 roku starszy asystent. W 1964 roku został adiunktem, a w 1974 roku uzyskał habilitację, prezentując pracę pt. „Transmisyjne metody pomiaru dwójników wielorezonansowych” na Wydziale Elektroniki. Od 1974 roku był docentem, w 1991 roku otrzymał tytuł naukowy profesora, a jego stanowisko to profesor nadzwyczajny. W 1999 roku przeszedł na emeryturę, jednak pozostał aktywny zawodowo na części etatu jako profesor zwyczajny.
Zmarł i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (AII-6-20).
Jego żona, Krystyna Ważyńska-Fiok (1934-1994), była profesorem nadzwyczajnym automatyki i niezawodności transportu oraz wicedyrektorem Instytutu Transportu Politechniki Warszawskiej.
Przebieg pracy zawodowej
Adam Fiok swoją karierę zawodową rozpoczął w Katedrze Urządzeń Radiotechnicznych, a po reorganizacji uczelni pracował w Instytucie Radiotechniki, w tym w Zakładach: Telewizji, Radiokomunikacji, Elektroakustyki i Miernictwa Piezoelektrycznego. W 1975 roku objął stanowisko zastępcy dyrektora Instytutu Radioelektroniki ds. dydaktycznych, a od 1978 roku przez cztery lata kierował Zakładem Elektroakustyki. W 1984 roku ponownie został zastępcą dyrektora, tym razem do spraw nauki, a w latach 1985-1997 kierował Zakładem Miernictwa Piezoelektrycznego.
Jego specjalizacja obejmowała miernictwo radioelektroniczne, w szczególności modelowanie oraz teorię i zastosowanie transmisyjnych metod pomiarów dwójników rezonansowych. Większość jego publikacji oraz referatów naukowych dotyczyła modelowania i pomiarów. Wypromował pięciu doktorantów oraz był opiekunem ponad stu prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich.
Stworzył i przez wiele lat przewodził zespołowi naukowo-badawczemu, który zajmował się opracowywaniem i wdrażaniem metod oraz systemów pomiarowych stosowanych w różnych obszarach radioelektroniki, między innymi: budową cyfrowych mierników częstotliwości i fazy na początku lat 60.; stworzeniem unikalnego systemu do badań jonosfery przez pomiar zmian częstotliwości sygnałów sztucznych satelitów Ziemi; oraz opracowaniem grupy systemów pomiarów rezonatorów kwarcowych w fazie produkcji oraz systemów do homologacyjnych pomiarów urządzeń radiokomunikacyjnych w latach 1974-1991.
Publikacje
Adam Fiok jest autorem ponad 120 prac naukowych oraz czterech książek:
- „Telewizja — podstawy ogólne”, WKiŁ (1992 i 1997),
- „Mała encyklopedia metrologii”, WNT 1989 (koordynator i autor),
- „Obliczanie wzmacniaczy i generatorów mocy wielkiej częstotliwości”, WNT 1971 (współautor),
- „Podstawy telewizji”, WPW 1983 (skrypt).
Członkostwo
Był sekretarzem naukowym (1987-89) i wiceprzewodniczącym (1989-95) Komitetu Metrologii i Aparatury Naukowej PAN; członkiem Rady Generalnej oraz Kolegium Redakcyjnego kwartalnika „Measurement” w ramach IMEKO (Międzynarodowej Konfederacji Pomiarów); inicjatorem i założycielem, a w latach 1989-1998 przewodniczącym oraz od 1998 roku przewodniczącym honorowym Komitetu Technicznego TC-4 IMEKO, dotyczącego pomiarów wielkości elektrycznych; wiceprzewodniczącym POLSPAR (Polskie Stowarzyszenie Pomiarów Automatyki i Robotyki) oraz przewodniczącym Komitetu Pomiarów (1992-2000); członkiem i wiceprzewodniczącym (1993-96) Zarządu Oddziału Warszawskiego PTETiS; a także działaczem w Związku Nauczycielstwa Polskiego, gdzie był jednym z inicjatorów oraz wiceprzewodniczącym Sekcji Nauki ZNP.
Odznaczenia
Otrzymał wiele odznaczeń, w tym:
- Złoty Krzyż Zasługi (1975),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984),
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1976),
- Złota Odznaka „Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej”.
W uznaniu jego działalności naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej, Adam Fiok otrzymywał nagrody od Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministra Edukacji Narodowej (1972, 1975, 1986 i 1992) oraz liczne nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej i NOT.