Adam Ferens

Adam Ferens (urodzony 20 listopada 1888 w Krakowie, zmarł 8 stycznia 1975 tamże) był polskim nauczycielem, krajoznawcą, taternikiem oraz działaczem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT).

Studia i praca zawodowa

Ukończył studia z zakresu historii i geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Swoją pierwszą pracę rozpoczął w Archiwum Akt Dawnych w Krakowie. Podczas I wojny światowej walczył w Legionach Polskich pod dowództwem Mariusza Zaruskiego. Od 1918 roku był związany z Łodzią, gdzie pracował jako nauczyciel w Gimnazjum Zgromadzenia Kupców, Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika oraz w różnych prywatnych gimnazjach. W 1931 roku został wizytatorem szkół w Poznaniu i na Śląsku. W czasie hitlerowskiej okupacji angażował się w tajne nauczanie w Częstochowie. W latach 1945-1947 pełnił funkcję nauczyciela, a od 1947 do 1960 roku był dyrektorem Liceum Ogólnokształcącego w Kamienicy Polskiej koło Częstochowy. W 1960 roku przeszedł na emeryturę.

Działalność krajoznawcza, taternicka oraz organizacyjna

W 1910 roku został członkiem Towarzystwa Tatrzańskiego. Uprawiał narciarstwo wysokogórskie oraz taternictwo, wspinając się m.in. z Mieczysławem Świerzem. Dokonał zimowego wejścia na nartach na Rysy od strony południowej. W 1922 roku zdobył Wyżnią Lodową Przełęcz z Doliny Czarnej Jaworowej oraz pokonał północną ścianę Świstowego Szczytu. W 1923 roku wytyczył nową drogę na północno-wschodniej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego (wraz z Hugonem Grossmanem), a w 1927 roku jako pierwszy przeszedł południowe żebro Wołowej Turni (razem z Januszem Chmielowskim).

W 1921 roku był jednym z współzałożycieli Łódzkiego Oddziału PTT. W latach 1921-1932, nawet po wyjeździe z Łodzi w 1931 roku, zasiadał w zarządzie Łódzkiego Oddziału PTT, a do 1927 roku pełnił funkcję Sekretarza Zarządu. W 1926 roku utworzono Sekcję Narciarską przy Oddziale PTT, której przewodniczył. Łódzka sekcja została wyróżniona za szkolenia i organizację turystyki narciarskiej, co wówczas było nowością, oraz za odczyty i pokazy filmowe organizowane przez Łódź i Warszawę, które szybko znalazły naśladowców w innych oddziałach. Był także członkiem Koła Taterników Łodzian zawiązanego w Oddziale PTT. Wygłaszał odczyty krajoznawcze, dzieląc się swoimi doświadczeniami związanymi z taternictwem i narciarstwem wysokogórskim. Z jego inicjatywy Łódzki Oddział PTT objął patronatem schronisko na Turbaczu. Organizował różnorodne obozy, piesze i narciarskie, przede wszystkim dla młodzieży szkolnej.

Po II wojnie światowej nie pełnił już funkcji organizacyjnych w PTT i PTTK. Dla młodzieży z Liceum Ogólnokształcącego w Kamienicy organizował i prowadził obozy piesze, rowerowe oraz narciarskie do 1960 roku. Projektował namioty oraz inny sprzęt, który uczniowie sami wykonywali.

Miejsce spoczynku

Zmarł 9 stycznia 1975 roku w Krakowie, a jego ciało spoczywa na cmentarzu w Kamienicy Polskiej.

Przypisy

Bibliografia

Słownik biograficzny łódzkich działaczy krajoznawstwa i turystyki, praca zbiorowa pod red. Jacka Ciesielskiego, Łódź 1985, s. 15.
Fularski Lechosław, 130 lat TT – PTT – PTTK. Zarys historii Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Łódź 2003, wyd. II Łódź 2010, ISBN 978-83-86699-64-3.
Krygowski Władysław, Dzieje Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa-Kraków 1988, ISBN 83-7005-200-2.
Władysław Kałużny, Działalność PTT w Łodzi – „Biuletyn PTTK” nr 1959/60/33 – Łódź.
Adam Chyżewski, Łódzki Oddział PTT, [w:] 70 lat społecznej turystyki i krajoznawstwa w województwie łódzkim 1909 – 1979, praca zbiorowa pod redakcją Władysława Manduka, ZW PTTK Łódź, 1979.
Jacek K. Ciesielski, Łódzcy „Górale” przed półwieczem, [w:] 70 lat społecznej turystyki i krajoznawstwa w województwie łódzkim 1909–1979, ZW PTT Łódź 1979.
Władysław Manduk, 100 lat społecznej turystyki polskiej, [w:] 70 lat społecznej turystyki i krajoznawstwa w województwie łódzkim 1909–1979, ZW PTTK 1979.
Władysław Manduk, Działalność wysokogórska Okręgu Łódzkiego w ramach PTT i PTTK – „Biuletyn PTTK” nr 1959/60/30 – Łódź.