Adam Dezydery Saryusz Łącki
Adam Dezydery Saryusz Łącki, noszący herb Jelita, urodził się w 1720 roku i zmarł 29 lipca 1784 w Warszawie. Był generałem lejtnantem wojsk koronnych od 1777 roku, a także pełnił funkcję kasztelana sandomierskiego w latach 1764-1784 oraz kasztelana czechowskiego od 1768 do 1774. Był konsyliarzem Rady Nieustającej w latach 1776-1780, cześnikiem opoczyńskim w latach 1754-1757, podstolim opoczyńskim od 1757 do 1764, stolnikiem opoczyńskim w 1764-1765 oraz chorążym opoczyńskim w latach 1765-1768.
Życiorys
W depeszy z 2 października 1767 roku, wysłanej do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego, Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił Łąckiego jako odpowiedniego posła do realizacji rosyjskich planów na sejm w 1767 roku. Był posłem na Sejm 1767 oraz konsyliarzem konfederacji z województwa sandomierskiego. Gorliwy zwolennik Stanisława Augusta Poniatowskiego, walczył przeciwko konfederatom barskim, a w 1772 roku został delegowany do negocjacji z zaborcami. W 1773 roku był członkiem konfederacji, a w 1775 roku zasiadał w Komisji Wojskowej Koronnej. Ponadto, pełnił funkcję komisarza Komisji Dobrego Porządku województwa sandomierskiego oraz był członkiem Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1779 roku.
W 1778 roku został odznaczony Orderem Orła Białego, a w 1776 roku otrzymał tytuł kawalera Orderu Świętego Stanisława.
Przypisy
Bibliografia
- Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998.
- Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002.
