Adam Feliks Cybulski (ur. 14 marca 1896 w Czyżewie, zm. 3 marca 1996 we Wrocławiu) był polskim inżynierem specjalizującym się w budowie dróg i mostów, a także ekspertem w dziedzinie mechaniki budowli oraz profesorem na Politechnice Wrocławskiej.
Życiorys
Był synem Adama. W 1916 roku rozpoczął służbę w armi rosyjskiej, gdzie uczęszczał do szkoły kawalerii w Jelizawetgradzie, zdobywając tytuł podporucznika. W czasie rewolucji październikowej wstąpił do II Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Sylwestra Stankiewicza. Brał udział w walkach pod Rarańczą oraz Kaniowem. W szeregach 2 pułku ułanów Grochowskich walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a w 1921 roku, w stopniu porucznika, przeszedł do rezerwy. W marcu 1927 roku został zwolniony z obowiązku służby wojskowej.
W 1931 roku ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej, będąc członkiem Korporacji Akademickiej Welecja. Przed wybuchem II wojny światowej pracował w biurach projektowych oraz jako starszy asystent w Katedrze Mechaniki Teoretycznej pod kierunkiem prof. Henryka Czopowskiego. W czasie wojny był żołnierzem Armii Krajowej i uczestniczył w powstaniu warszawskim, po którym trafił do obozu jenieckiego w Lubece.
Po wojnie, przez rok pracował w Polskim Liceum Budowlanym w Lubece, a następnie wrócił do Polski, osiedlając się w Gliwicach, gdzie zatrudnił się na Politechnice Śląskiej jako adiunkt w Katedrze Statyki Budowli (w latach 1946–1951). Równocześnie, od 1946 roku, pracował w Katedrze Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli na Politechnice Wrocławskiej. W latach 1952–1955 pełnił funkcję dziekana Wydziału Budownictwa, a od 1955 do 1956 roku był prorektorem uczelni. W 1957 roku przeniósł się do Wrocławia. Był radnym miasta Wrocławia oraz członkiem Rady Programowej Poradników Budowlanych przy Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.
Opublikował wiele prac dotyczących obliczeń statycznych ustrojów prętowych z uwzględnieniem metod kinetycznych.
Zmarł we Wrocławiu i został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny (sektor 1-9-121).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Walecznych (1922 w zamian za Krzyż Kaniowski),
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Niepodległości (25 lipca 1933),
- Odznaka Budowniczego miasta Wrocławia.
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Zenon Prętczyński: Wspomnienia o profesorach Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej (z lat studiów 1947–1952). Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005, s. 41-43.